Déclinaison / Conjugueur latin
excŏrĭor - Diathèse passive
(excŏrĭo, excŏrĭas, excoriavi, excŏrĭāre, excoriatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | excŏrĭor |
| II sing. | excŏrĭāris, excŏrĭāre |
| III sing. | excŏrĭātur |
| I plur. | excŏrĭāmur |
| II plur. | excŏrĭamĭni |
| III plur. | excŏrĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | excŏrĭābar |
| II sing. | excŏrĭabāris, excŏrĭabāre |
| III sing. | excŏrĭabātur |
| I plur. | excŏrĭabāmur |
| II plur. | excŏrĭabamĭni |
| III plur. | excŏrĭabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | excŏrĭābor |
| II sing. | excŏrĭabĕris, excŏrĭabĕre |
| III sing. | excŏrĭabĭtur |
| I plur. | excŏrĭabĭmur |
| II plur. | excŏrĭabimĭni |
| III plur. | excŏrĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | excoriatus, a, um sum |
| II sing. | excoriatus, a, um es |
| III sing. | excoriatus, a, um est |
| I plur. | excoriati, ae, a sumus |
| II plur. | excoriati, ae, a estis |
| III plur. | excoriati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | excoriatus, a, um eram |
| II sing. | excoriatus, a, um eras |
| III sing. | excoriatus, a, um erat |
| I plur. | excoriati, ae, a eramus |
| II plur. | excoriati, ae, a eratis |
| III plur. | excoriati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | excoriatus, a, um ero |
| II sing. | excoriatus, a, um eris |
| III sing. | excoriatus, a, um erit |
| I plur. | excoriati, ae, a erimus |
| II plur. | excoriati, ae, a eritis |
| III plur. | excoriati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | excŏrĭer |
| II sing. | excŏrĭēris, excŏrĭēre |
| III sing. | excŏrĭētur |
| I plur. | excŏrĭēmur |
| II plur. | excŏrĭemĭni |
| III plur. | excŏrĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | excŏrĭārer |
| II sing. | excŏrĭarēris, excŏrĭarēre |
| III sing. | excŏrĭarētur |
| I plur. | excŏrĭarēmur |
| II plur. | excŏrĭaremĭni |
| III plur. | excŏrĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | excoriatus, a, um sim |
| II sing. | excoriatus, a, um sis |
| III sing. | excoriatus, a, um sit |
| I plur. | excoriati, ae, a simus |
| II plur. | excoriati, ae, a sitis |
| III plur. | excoriati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | excoriatus, a, um essem |
| II sing. | excoriatus, a, um esses |
| III sing. | excoriatus, a, um esset |
| I plur. | excoriati, ae, a essemus |
| II plur. | excoriati, ae, a essetis |
| III plur. | excoriati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | excŏrĭāre |
| II plur. | excŏrĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | excŏrĭātor |
| III sing. | excŏrĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | excŏrĭantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| excoriatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| excŏrĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | excoriatus, a, um esse |
| Plurale: | excoriati, ae, a esse |
| FUTUR |
| excoriatum esse |
| GERUNDIVO |
| excŏrĭandus, a, um | |