Déclinaison / Conjugueur latin
exhĭlăro - Diathèse active
(exhĭlăro, exhĭlăras, exhilaravi, exhĭlărāre, exhilaratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exhĭlăro |
| II sing. | exhĭlăras |
| III sing. | exhĭlărat |
| I plur. | exhĭlărāmus |
| II plur. | exhĭlărātis |
| III plur. | exhĭlărant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exhĭlărābam |
| II sing. | exhĭlărābas |
| III sing. | exhĭlărābat |
| I plur. | exhĭlărabāmus |
| II plur. | exhĭlărabātis |
| III plur. | exhĭlărābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exhĭlărābo |
| II sing. | exhĭlărābis |
| III sing. | exhĭlărābit |
| I plur. | exhĭlărabĭmus |
| II plur. | exhĭlărabĭtis |
| III plur. | exhĭlărābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | exhilaravi |
| II sing. | exhilaravisti |
| III sing. | exhilaravit |
| I plur. | exhilaravĭmus |
| II plur. | exhilaravistis |
| III plur. | exhilaravērunt, exhilaravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exhilaravĕram |
| II sing. | exhilaravĕras |
| III sing. | exhilaravĕrat |
| I plur. | exhilaraverāmus |
| II plur. | exhilaraverātis |
| III plur. | exhilaravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exhilaravĕro |
| II sing. | exhilaravĕris |
| III sing. | exhilaravĕrit |
| I plur. | exhilaraverĭmus |
| II plur. | exhilaraverĭtis |
| III plur. | exhilaravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | exhĭlărem |
| II sing. | exhĭlăres |
| III sing. | exhĭlăret |
| I plur. | exhĭlărēmus |
| II plur. | exhĭlărētis |
| III plur. | exhĭlărent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exhĭlărārem |
| II sing. | exhĭlărāres |
| III sing. | exhĭlărāret |
| I plur. | exhĭlărarēmus |
| II plur. | exhĭlărarētis |
| III plur. | exhĭlărārent |
| PARFAIT |
| I sing. | exhilaravĕrim |
| II sing. | exhilaravĕris |
| III sing. | exhilaravĕrit |
| I plur. | exhilaraverĭmus |
| II plur. | exhilaraverĭtis |
| III plur. | exhilaravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exhilaravissem |
| II sing. | exhilaravisses |
| III sing. | exhilaravisset |
| I plur. | exhilaravissēmus |
| II plur. | exhilaravissētis |
| III plur. | exhilaravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exhĭlăra |
| II plur. | exhĭlărāte |
| FUTUR |
| II sing. | exhĭlărāto |
| III sing. | exhĭlărāto |
| II plur. | exhĭlăratōte |
| III plur. | exhĭlăranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| exhĭlărans, antis |
| FUTUR |
| exhilaratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| exhĭlărāre |
| PARFAIT |
| exhilaravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | exhilaratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | exhilaratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | exhĭlărandi |
| Datif: | exhĭlărando |
| Accusatif: | ad exhĭlărandum |
| Ablatif: | exhĭlărando |
| SUPIN |
| exhilaratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXHILARO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|