Déclinaison / Conjugueur latin
exŏcŭlor - Diathèse passive
(exŏcŭlo, exŏcŭlas, exoculavi, exŏcŭlāre, exoculatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exŏcŭlor |
| II sing. | exŏcŭlāris, exŏcŭlāre |
| III sing. | exŏcŭlātur |
| I plur. | exŏcŭlāmur |
| II plur. | exŏcŭlamĭni |
| III plur. | exŏcŭlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exŏcŭlābar |
| II sing. | exŏcŭlabāris, exŏcŭlabāre |
| III sing. | exŏcŭlabātur |
| I plur. | exŏcŭlabāmur |
| II plur. | exŏcŭlabamĭni |
| III plur. | exŏcŭlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exŏcŭlābor |
| II sing. | exŏcŭlabĕris, exŏcŭlabĕre |
| III sing. | exŏcŭlabĭtur |
| I plur. | exŏcŭlabĭmur |
| II plur. | exŏcŭlabimĭni |
| III plur. | exŏcŭlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | exoculatus, a, um sum |
| II sing. | exoculatus, a, um es |
| III sing. | exoculatus, a, um est |
| I plur. | exoculati, ae, a sumus |
| II plur. | exoculati, ae, a estis |
| III plur. | exoculati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exoculatus, a, um eram |
| II sing. | exoculatus, a, um eras |
| III sing. | exoculatus, a, um erat |
| I plur. | exoculati, ae, a eramus |
| II plur. | exoculati, ae, a eratis |
| III plur. | exoculati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exoculatus, a, um ero |
| II sing. | exoculatus, a, um eris |
| III sing. | exoculatus, a, um erit |
| I plur. | exoculati, ae, a erimus |
| II plur. | exoculati, ae, a eritis |
| III plur. | exoculati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | exŏcŭler |
| II sing. | exŏcŭlēris, exŏcŭlēre |
| III sing. | exŏcŭlētur |
| I plur. | exŏcŭlēmur |
| II plur. | exŏcŭlemĭni |
| III plur. | exŏcŭlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exŏcŭlārer |
| II sing. | exŏcŭlarēris, exŏcŭlarēre |
| III sing. | exŏcŭlarētur |
| I plur. | exŏcŭlarēmur |
| II plur. | exŏcŭlaremĭni |
| III plur. | exŏcŭlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | exoculatus, a, um sim |
| II sing. | exoculatus, a, um sis |
| III sing. | exoculatus, a, um sit |
| I plur. | exoculati, ae, a simus |
| II plur. | exoculati, ae, a sitis |
| III plur. | exoculati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exoculatus, a, um essem |
| II sing. | exoculatus, a, um esses |
| III sing. | exoculatus, a, um esset |
| I plur. | exoculati, ae, a essemus |
| II plur. | exoculati, ae, a essetis |
| III plur. | exoculati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exŏcŭlāre |
| II plur. | exŏcŭlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | exŏcŭlātor |
| III sing. | exŏcŭlātor |
| II plur. | |
| III plur. | exŏcŭlantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| exoculatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| exŏcŭlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | exoculatus, a, um esse |
| Plurale: | exoculati, ae, a esse |
| FUTUR |
| exoculatum esse |
| GERUNDIVO |
| exŏcŭlandus, a, um | |