Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | explĭco |
| II sing. | explĭcas |
| III sing. | explĭcat |
| I plur. | explĭcāmus |
| II plur. | explĭcātis |
| III plur. | explĭcant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | explĭcābam |
| II sing. | explĭcābas |
| III sing. | explĭcābat |
| I plur. | explĭcabāmus |
| II plur. | explĭcabātis |
| III plur. | explĭcābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | explĭcābo |
| II sing. | explĭcābis |
| III sing. | explĭcābit |
| I plur. | explĭcabĭmus |
| II plur. | explĭcabĭtis |
| III plur. | explĭcābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | explicavi o explicui |
| II sing. | explicavisti o explicuisti |
| III sing. | explicavit o explicuit |
| I plur. | explicavĭmus o explicuĭmus |
| II plur. | explicavistis o explicuistis |
| III plur. | explicavērunt o explicavērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | explicavĕram o explicuĕram |
| II sing. | explicavĕram o explicuĕram |
| III sing. | explicavĕrat o explicuĕrat |
| I plur. | explicaverāmus o explicuerāmus |
| II plur. | explicaverātis o explicuerātis |
| III plur. | explicavĕrant o explicuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | explicavĕro o explicuĕro |
| II sing. | explicavĕris o explicuĕris |
| III sing. | explicavĕrit o explicuĕrit |
| I plur. | explicaverĭmus o explicuerĭmus |
| II plur. | explicaverĭtis o explicuerĭtis |
| III plur. | explicavĕrint o explicuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | explĭcem |
| II sing. | explĭces |
| III sing. | explĭcet |
| I plur. | explĭcēmus |
| II plur. | explĭcētis |
| III plur. | explĭcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | explĭcārem |
| II sing. | explĭcāres |
| III sing. | explĭcāret |
| I plur. | explĭcarēmus |
| II plur. | explĭcarētis |
| III plur. | explĭcārent |
| PARFAIT |
| I sing. | explicavĕrim o explicuĕrim |
| II sing. | explicavĕris o explicuĕris |
| III sing. | explicavĕrit o explicuĕrit |
| I plur. | explicaverĭmus o explicuerĭmus |
| II plur. | explicaverĭtis o explicuerĭtis |
| III plur. | explicavĕrint o explicuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | explicavissem o explicuissem |
| II sing. | explicavisses o explicuisses |
| III sing. | explicavisset o explicuisset |
| I plur. | explicavissēmus o explicuissēmus |
| II plur. | explicavissētis o explicuissētis |
| III plur. | explicavissent o explicuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | explĭca |
| II plur. | explĭcāte |
| FUTUR |
| II sing. | explĭcāto |
| III sing. | explĭcāto |
| II plur. | explĭcatōte |
| III plur. | explĭcanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| explĭcans, antis |
| FUTUR |
| explicatūrūs o explicitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| explĭcāre |
| PARFAIT |
| explicavisse o explicuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | explicatūrūm o explicitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | explicatūros o explicitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | explĭcandi |
| Datif: | explĭcando |
| Accusatif: | ad explĭcandum |
| Ablatif: | explĭcando |
| SUPIN |
| explicatum o explicitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXPLICO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|