Déclinaison / Conjugueur latin
exūbĕro - Diathèse active
(exūbĕro, exūbĕras, exuberavi, exūbĕrāre, exuberatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exūbĕro |
| II sing. | exūbĕras |
| III sing. | exūbĕrat |
| I plur. | exūbĕrāmus |
| II plur. | exūbĕrātis |
| III plur. | exūbĕrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exūbĕrābam |
| II sing. | exūbĕrābas |
| III sing. | exūbĕrābat |
| I plur. | exūbĕrabāmus |
| II plur. | exūbĕrabātis |
| III plur. | exūbĕrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exūbĕrābo |
| II sing. | exūbĕrābis |
| III sing. | exūbĕrābit |
| I plur. | exūbĕrabĭmus |
| II plur. | exūbĕrabĭtis |
| III plur. | exūbĕrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | exuberavi |
| II sing. | exuberavisti |
| III sing. | exuberavit |
| I plur. | exuberavĭmus |
| II plur. | exuberavistis |
| III plur. | exuberavēreunt, exuberavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exuberavĕram |
| II sing. | exuberavĕras |
| III sing. | exuberavĕrat |
| I plur. | exuberaverāmus |
| II plur. | exuberaverātis |
| III plur. | exuberavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exuberavĕro |
| II sing. | exuberavĕris |
| III sing. | exuberavĕrit |
| I plur. | exuberaverĭmus |
| II plur. | exuberaverĭtis |
| III plur. | exuberavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | exūbĕrem |
| II sing. | exūbĕres |
| III sing. | exūbĕret |
| I plur. | exūbĕrēmus |
| II plur. | exūbĕrētis |
| III plur. | exūbĕrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exūbĕrārem |
| II sing. | exūbĕrāres |
| III sing. | exūbĕrāret |
| I plur. | exūbĕrarēmus |
| II plur. | exūbĕrarētis |
| III plur. | exūbĕrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | exuberavĕrim |
| II sing. | exuberavĕris |
| III sing. | exuberavĕrit |
| I plur. | exuberaverĭmus |
| II plur. | exuberaverĭtis |
| III plur. | exuberavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exuberavissem |
| II sing. | exuberavisses |
| III sing. | exuberavisset |
| I plur. | exuberavissēmus |
| II plur. | exuberavissētis |
| III plur. | exuberavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exūbĕra |
| II plur. | exūbĕrāte |
| FUTUR |
| II sing. | exūbĕrāto |
| III sing. | exūbĕrāto |
| II plur. | exūbĕratōte |
| III plur. | exūbĕranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| exūbĕrans, antis |
| FUTUR |
| exuberatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| exūbĕrāre |
| PARFAIT |
| exuberavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | exuberatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | exuberatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | exūbĕrandi |
| Datif: | exūbĕrando |
| Accusatif: | ad exūbĕrandum |
| Ablatif: | exūbĕrando |
| SUPIN |
| exuberatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXUBERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|