Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | formidabilis |
| Gen. | formidabilis |
| Dat. | formidabili |
| Acc. | formidabilem |
| Abl. | formidabili |
| Voc. | formidabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | formidabiles |
| Gen. | formidabilĭum |
| Dat. | formidabilĭbus |
| Acc. | formidabiles |
| Abl. | formidabilĭbus |
| Voc. | formidabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | formidabilis |
| Gen. | formidabilis |
| Dat. | formidabili |
| Acc. | formidabilem |
| Abl. | formidabili |
| Voc. | formidabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | formidabiles |
| Gen. | formidabilĭum |
| Dat. | formidabilĭbus |
| Acc. | formidabiles |
| Abl. | formidabilĭbus |
| Voc. | formidabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | formidabile |
| Gen. | formidabilis |
| Dat. | formidabili |
| Acc. | formidabile |
| Abl. | formidabili |
| Voc. | formidabile |
| PLURIEL |
| Nom. | formidabilĭa |
| Gen. | formidabilĭum |
| Dat. | formidabilĭbus |
| Acc. | formidabilĭa |
| Abl. | formidabilĭbus | |