Déclinaison / Conjugueur latin
frustror - Diathèse passive
(frustro, frustras, frustravi, frustrāre, frustratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | frustror |
| II sing. | frustrāris, frustrāre |
| III sing. | frustrātur |
| I plur. | frustrāmur |
| II plur. | frustramĭni |
| III plur. | frustrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | frustrābar |
| II sing. | frustrabāris, frustrabāre |
| III sing. | frustrabātur |
| I plur. | frustrabāmur |
| II plur. | frustrabamĭni |
| III plur. | frustrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | frustrābor |
| II sing. | frustrabĕris, frustrabĕre |
| III sing. | frustrabĭtur |
| I plur. | frustrabĭmur |
| II plur. | frustrabimĭni |
| III plur. | frustrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | frustratus, a, um sum |
| II sing. | frustratus, a, um es |
| III sing. | frustratus, a, um est |
| I plur. | frustrati, ae, a sumus |
| II plur. | frustrati, ae, a estis |
| III plur. | frustrati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | frustratus, a, um eram |
| II sing. | frustratus, a, um eras |
| III sing. | frustratus, a, um erat |
| I plur. | frustrati, ae, a eramus |
| II plur. | frustrati, ae, a eratis |
| III plur. | frustrati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | frustratus, a, um ero |
| II sing. | frustratus, a, um eris |
| III sing. | frustratus, a, um erit |
| I plur. | frustrati, ae, a erimus |
| II plur. | frustrati, ae, a eritis |
| III plur. | frustrati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | frustrer |
| II sing. | frustrēris, frustrēre |
| III sing. | frustrētur |
| I plur. | frustrēmur |
| II plur. | frustremĭni |
| III plur. | frustrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | frustrārer |
| II sing. | frustrarēris, frustrarēre |
| III sing. | frustrarētur |
| I plur. | frustrarēmur |
| II plur. | frustraremĭni |
| III plur. | frustrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | frustratus, a, um sim |
| II sing. | frustratus, a, um sis |
| III sing. | frustratus, a, um sit |
| I plur. | frustrati, ae, a simus |
| II plur. | frustrati, ae, a sitis |
| III plur. | frustrati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | frustratus, a, um essem |
| II sing. | frustratus, a, um esses |
| III sing. | frustratus, a, um esset |
| I plur. | frustrati, ae, a essemus |
| II plur. | frustrati, ae, a essetis |
| III plur. | frustrati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | frustrāre |
| II plur. | frustramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | frustrātor |
| III sing. | frustrātor |
| II plur. | |
| III plur. | frustrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| frustratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| frustrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | frustratus, a, um esse |
| Plurale: | frustrati, ae, a esse |
| FUTUR |
| frustratum esse |
| GERUNDIVO |
| frustrandus, a, um | |