Déclinaison / Conjugueur latin
fŭgĭto - Diathèse active
(fŭgĭto, fŭgĭtas, fugitavi, fŭgĭtāre, fugitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | fŭgĭto |
| II sing. | fŭgĭtas |
| III sing. | fŭgĭtat |
| I plur. | fŭgĭtāmus |
| II plur. | fŭgĭtātis |
| III plur. | fŭgĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | fŭgĭtābam |
| II sing. | fŭgĭtābas |
| III sing. | fŭgĭtābat |
| I plur. | fŭgĭtabāmus |
| II plur. | fŭgĭtabātis |
| III plur. | fŭgĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | fŭgĭtābo |
| II sing. | fŭgĭtābis |
| III sing. | fŭgĭtābit |
| I plur. | fŭgĭtabĭmus |
| II plur. | fŭgĭtabĭtis |
| III plur. | fŭgĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | fugitavi |
| II sing. | fugitavisti |
| III sing. | fugitavit |
| I plur. | fugitavĭmus |
| II plur. | fugitavistis |
| III plur. | fugitavēreunt, fugitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | fugitavĕram |
| II sing. | fugitavĕras |
| III sing. | fugitavĕrat |
| I plur. | fugitaverāmus |
| II plur. | fugitaverātis |
| III plur. | fugitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | fugitavĕro |
| II sing. | fugitavĕris |
| III sing. | fugitavĕrit |
| I plur. | fugitaverĭmus |
| II plur. | fugitaverĭtis |
| III plur. | fugitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | fŭgĭtem |
| II sing. | fŭgĭtes |
| III sing. | fŭgĭtet |
| I plur. | fŭgĭtēmus |
| II plur. | fŭgĭtētis |
| III plur. | fŭgĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | fŭgĭtārem |
| II sing. | fŭgĭtāres |
| III sing. | fŭgĭtāret |
| I plur. | fŭgĭtarēmus |
| II plur. | fŭgĭtarētis |
| III plur. | fŭgĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | fugitavĕrim |
| II sing. | fugitavĕris |
| III sing. | fugitavĕrit |
| I plur. | fugitaverĭmus |
| II plur. | fugitaverĭtis |
| III plur. | fugitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | fugitavissem |
| II sing. | fugitavisses |
| III sing. | fugitavisset |
| I plur. | fugitavissēmus |
| II plur. | fugitavissētis |
| III plur. | fugitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | fŭgĭta |
| II plur. | fŭgĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | fŭgĭtāto |
| III sing. | fŭgĭtāto |
| II plur. | fŭgĭtatōte |
| III plur. | fŭgĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| fŭgĭtans, –antis |
| FUTUR |
| fugitatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| fŭgĭtāre |
| PARFAIT |
| fugitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | fugitatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | fugitatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | fŭgĭtandi |
| Datif: | fŭgĭtando |
| Accusatif: | ad fŭgĭtandum |
| Ablatif: | fŭgĭtando |
| SUPIN |
| fugitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:FUGITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
