Déclinaison / Conjugueur latin
ignōro - Diathèse active
(ignōro, ignōras, ignoravi, ignōrāre, ignoratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | ignōro |
| II sing. | ignōras |
| III sing. | ignōrat |
| I plur. | ignōrāmus |
| II plur. | ignōrātis |
| III plur. | ignōrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ignōrābam |
| II sing. | ignōrābas |
| III sing. | ignōrābat |
| I plur. | ignōrabāmus |
| II plur. | ignōrabātis |
| III plur. | ignōrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ignōrābo |
| II sing. | ignōrābis |
| III sing. | ignōrābit |
| I plur. | ignōrabĭmus |
| II plur. | ignōrabĭtis |
| III plur. | ignōrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | ignoravi |
| II sing. | ignoravisti |
| III sing. | ignoravit |
| I plur. | ignoravĭmus |
| II plur. | ignoravistis |
| III plur. | ignoravēreunt, ignoravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ignoravĕram |
| II sing. | ignoravĕras |
| III sing. | ignoravĕrat |
| I plur. | ignoraverāmus |
| II plur. | ignoraverātis |
| III plur. | ignoravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | ignoravĕro |
| II sing. | ignoravĕris |
| III sing. | ignoravĕrit |
| I plur. | ignoraverĭmus |
| II plur. | ignoraverĭtis |
| III plur. | ignoravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | ignōrem |
| II sing. | ignōres |
| III sing. | ignōret |
| I plur. | ignōrēmus |
| II plur. | ignōrētis |
| III plur. | ignōrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ignōrārem |
| II sing. | ignōrāres |
| III sing. | ignōrāret |
| I plur. | ignōrarēmus |
| II plur. | ignōrarētis |
| III plur. | ignōrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | ignoravĕrim |
| II sing. | ignoravĕris |
| III sing. | ignoravĕrit |
| I plur. | ignoraverĭmus |
| II plur. | ignoraverĭtis |
| III plur. | ignoravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ignoravissem |
| II sing. | ignoravisses |
| III sing. | ignoravisset |
| I plur. | ignoravissēmus |
| II plur. | ignoravissētis |
| III plur. | ignoravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ignōra |
| II plur. | ignōrāte |
| FUTUR |
| II sing. | ignōrāto |
| III sing. | ignōrāto |
| II plur. | ignōratōte |
| III plur. | ignōranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ignōrans, antis |
| FUTUR |
| ignoratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| ignōrāre |
| PARFAIT |
| ignoravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | ignoratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | ignoratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ignōrandi |
| Datif: | ignōrando |
| Accusatif: | ad ignōrandum |
| Ablatif: | ignōrando |
| SUPIN |
| ignoratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IGNORO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|