Déclinaison / Conjugueur latin
impĕdĭor - Diathèse passive
(impĕdĭo, impĕdis, impedii, impĕdīre, impeditum)
verbe transitif e intransitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕdĭor |
| II sing. | impĕdīris, impĕdīre |
| III sing. | impĕdītur |
| I plur. | impĕdīmur |
| II plur. | impĕdimĭni |
| III plur. | impĕdiuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕdiēbar |
| II sing. | impĕdiebāris, impĕdiebāre |
| III sing. | impĕdiebātur |
| I plur. | impĕdiebāmur |
| II plur. | impĕdiebamĭni |
| III plur. | impĕdiebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impĕdĭar |
| II sing. | impĕdiēris, impĕdiēre |
| III sing. | impĕdiētur |
| I plur. | impĕdiēmur |
| II plur. | impĕdiemĭni |
| III plur. | impĕdientur |
| PARFAIT |
| I sing. | impeditus, a, um sum |
| II sing. | impeditus, a, um es |
| III sing. | impeditus, a, um est |
| I plur. | impediti, ae, a sumus |
| II plur. | impediti, ae, a estis |
| III plur. | impediti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impeditus, a, um eram |
| II sing. | impeditus, a, um eras |
| III sing. | impeditus, a, um erat |
| I plur. | impediti, ae, a eramus |
| II plur. | impediti, ae, a eratis |
| III plur. | impediti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | impeditus, a, um ero |
| II sing. | impeditus, a, um eris |
| III sing. | impeditus, a, um erit |
| I plur. | impediti, ae, a erimus |
| II plur. | impediti, ae, a eritis |
| III plur. | impediti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕdĭar |
| II sing. | impĕdiāris, impĕdiāre |
| III sing. | impĕdiātur |
| I plur. | impĕdiāmur |
| II plur. | impĕdiamĭni |
| III plur. | impĕdiantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕdīrer |
| II sing. | impĕdirēris, impediirēre |
| III sing. | impĕdirētur |
| I plur. | impĕdirēmur |
| II plur. | impĕdirēmini |
| III plur. | impĕdirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | impeditus, a, um sim |
| II sing. | impeditus, a, um sis |
| III sing. | impeditus, a, um sit |
| I plur. | impediti, ae, a simus |
| II plur. | impediti, ae, a sitis |
| III plur. | impediti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impeditus, a, um essem |
| II sing. | impeditus, a, um esses |
| III sing. | impeditus, a, um esset |
| I plur. | impediti, ae, a essemus |
| II plur. | impediti, ae, a essetis |
| III plur. | impediti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impĕdīre |
| II plur. | impĕdimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | impĕdītor |
| III sing. | impĕdītor |
| II plur. | |
| III plur. | impĕdiuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| impeditus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| impĕdīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | impeditus, a, um esse |
| Plurale: | impediti, ae, a esse |
| FUTUR |
| impeditum esse |
| GERUNDIVO |
| impĕdiendus, a, um |
| SUPIN |
| impeditu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPEDIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|