Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | impĭcor |
| II sing. | impĭcāris, impĭcāre |
| III sing. | impĭcātur |
| I plur. | impĭcāmur |
| II plur. | impĭcamĭni |
| III plur. | impĭcantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĭcābar |
| II sing. | impĭcabāris, impĭcabāre |
| III sing. | impĭcabātur |
| I plur. | impĭcabāmur |
| II plur. | impĭcabamĭni |
| III plur. | impĭcabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impĭcābor |
| II sing. | impĭcabĕris, impĭcabĕre |
| III sing. | impĭcabĭtur |
| I plur. | impĭcabĭmur |
| II plur. | impĭcabimĭni |
| III plur. | impĭcabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | impicatus, –a, –um sum |
| II sing. | impicatus, –a, –um es |
| III sing. | impicatus, –a, –um est |
| I plur. | impicati, –ae, –a sumus |
| II plur. | impicati, –ae, –a estis |
| III plur. | impicati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impicatus, –a, –um eram |
| II sing. | impicatus, –a, –um eras |
| III sing. | impicatus, –a, –um erat |
| I plur. | impicati, –ae, –a eramus |
| II plur. | impicati, –ae, –a eratis |
| III plur. | impicati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | impicatus, –a, –um ero |
| II sing. | impicatus, –a, –um eris |
| III sing. | impicatus, –a, –um erit |
| I plur. | impicati, –ae, –a erimus |
| II plur. | impicati, –ae, –a eritis |
| III plur. | impicati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | impĭcer |
| II sing. | impĭcēris, impĭcēre |
| III sing. | impĭcētur |
| I plur. | impĭcēmur |
| II plur. | impĭcemĭni |
| III plur. | impĭcentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĭcārer |
| II sing. | impĭcarēris, impĭcarēre |
| III sing. | impĭcarētur |
| I plur. | impĭcarēmur |
| II plur. | impĭcaremĭni |
| III plur. | impĭcarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | impicatus, –a, –um sim |
| II sing. | impicatus, –a, –um sis |
| III sing. | impicatus, –a, –um sit |
| I plur. | impicati, –ae, –a simus |
| II plur. | impicati, –ae, –a sitis |
| III plur. | impicati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impicatus, –a, –um essem |
| II sing. | impicatus, –a, –um esses |
| III sing. | impicatus, –a, –um esset |
| I plur. | impicati, –ae, –a essemus |
| II plur. | impicati, –ae, –a essetis |
| III plur. | impicati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impĭcāre |
| II plur. | impĭcamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | impĭcātor |
| III sing. | impĭcātor |
| II plur. | – |
| III plur. | impĭcantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| impicatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| impĭcāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | impicatus, –a, –um esse |
| Plurale: | impicati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| impicatum esse |
| GERUNDIVO |
| impĭcandus, –a, –um |
| SUPIN |
| impicatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPICOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
