Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | impŭto |
| II sing. | impŭtas |
| III sing. | impŭtat |
| I plur. | impŭtāmus |
| II plur. | impŭtātis |
| III plur. | impŭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impŭtābam |
| II sing. | impŭtābas |
| III sing. | impŭtābat |
| I plur. | impŭtabāmus |
| II plur. | impŭtabātis |
| III plur. | impŭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impŭtābo |
| II sing. | impŭtābis |
| III sing. | impŭtābit |
| I plur. | impŭtabĭmus |
| II plur. | impŭtabĭtis |
| III plur. | impŭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | imputavi |
| II sing. | imputavisti |
| III sing. | imputavit |
| I plur. | imputavĭmus |
| II plur. | imputavistis |
| III plur. | imputavērunt, imputavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imputavĕram |
| II sing. | imputavĕras |
| III sing. | imputavĕrat |
| I plur. | imputaverāmus |
| II plur. | imputaverātis |
| III plur. | imputavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | imputavĕro |
| II sing. | imputavĕris |
| III sing. | imputavĕrit |
| I plur. | imputaverĭmus |
| II plur. | imputaverĭtis |
| III plur. | imputavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | impŭtem |
| II sing. | impŭtes |
| III sing. | impŭtet |
| I plur. | impŭtēmus |
| II plur. | impŭtētis |
| III plur. | impŭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impŭtārem |
| II sing. | impŭtāres |
| III sing. | impŭtāret |
| I plur. | impŭtarēmus |
| II plur. | impŭtarētis |
| III plur. | impŭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | imputavĕrim |
| II sing. | imputavĕris |
| III sing. | imputavĕrit |
| I plur. | imputaverĭmus |
| II plur. | imputaverĭtis |
| III plur. | imputavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imputavissem |
| II sing. | imputavisses |
| III sing. | imputavisset |
| I plur. | imputavissēmus |
| II plur. | imputavissētis |
| III plur. | imputavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impŭta |
| II plur. | impŭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | impŭtāto |
| III sing. | impŭtāto |
| II plur. | impŭtatōte |
| III plur. | impŭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| impŭtans, antis |
| FUTUR |
| imputatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| impŭtāre |
| PARFAIT |
| imputavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | imputatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | imputatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | impŭtandi |
| Datif: | impŭtando |
| Accusatif: | ad impŭtandum |
| Ablatif: | impŭtando |
| SUPIN |
| imputatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPUTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|