Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | ĭnănĭmans |
| Gen. | inanimantis |
| Dat. | inanimanti |
| Acc. | inanimantem |
| Abl. | inanimanti |
| Voc. | ĭnănĭmans |
| PLURIEL |
| Nom. | inanimantes |
| Gen. | inanimantĭum |
| Dat. | inanimantĭbus |
| Acc. | inanimantes |
| Abl. | inanimantĭbus |
| Voc. | inanimantes |
| SINGULIER |
| Nom. | ĭnănĭmans |
| Gen. | inanimantis |
| Dat. | inanimanti |
| Acc. | inanimantem |
| Abl. | inanimanti |
| Voc. | ĭnănĭmans |
| PLURIEL |
| Nom. | inanimantes |
| Gen. | inanimantĭum |
| Dat. | inanimantĭbus |
| Acc. | inanimantes |
| Abl. | inanimantĭbus |
| Voc. | inanimantes |
| SINGULIER |
| Nom. | ĭnănĭmans |
| Gen. | inanimantis |
| Dat. | inanimanti |
| Acc. | ĭnănĭmans |
| Abl. | inanimanti |
| Voc. | ĭnănĭmans |
| PLURIEL |
| Nom. | inanimantĭa |
| Gen. | inanimantĭum |
| Dat. | inanimantĭbus |
| Acc. | inanimantĭa |
| Abl. | inanimantĭbus | |