Déclinaison / Conjugueur latin
incanto - Diathèse active
(incanto, incantas, incantavi, incantāre, incantatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | incanto |
| II sing. | incantas |
| III sing. | incantat |
| I plur. | incantāmus |
| II plur. | incantātis |
| III plur. | incantant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incantābam |
| II sing. | incantābas |
| III sing. | incantābat |
| I plur. | incantabāmus |
| II plur. | incantabātis |
| III plur. | incantābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | incantābo |
| II sing. | incantābis |
| III sing. | incantābit |
| I plur. | incantabĭmus |
| II plur. | incantabĭtis |
| III plur. | incantābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | incantavi |
| II sing. | incantavisti |
| III sing. | incantavit |
| I plur. | incantavĭmus |
| II plur. | incantavistis |
| III plur. | incantavēreunt, incantavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | incantavĕram |
| II sing. | incantavĕras |
| III sing. | incantavĕrat |
| I plur. | incantaverāmus |
| II plur. | incantaverātis |
| III plur. | incantavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | incantavĕro |
| II sing. | incantavĕris |
| III sing. | incantavĕrit |
| I plur. | incantaverĭmus |
| II plur. | incantaverĭtis |
| III plur. | incantavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | incantem |
| II sing. | incantes |
| III sing. | incantet |
| I plur. | incantēmus |
| II plur. | incantētis |
| III plur. | incantent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incantārem |
| II sing. | incantāres |
| III sing. | incantāret |
| I plur. | incantarēmus |
| II plur. | incantarētis |
| III plur. | incantārent |
| PARFAIT |
| I sing. | incantavĕrim |
| II sing. | incantavĕris |
| III sing. | incantavĕrit |
| I plur. | incantaverĭmus |
| II plur. | incantaverĭtis |
| III plur. | incantavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | incantavissem |
| II sing. | incantavisses |
| III sing. | incantavisset |
| I plur. | incantavissēmus |
| II plur. | incantavissētis |
| III plur. | incantavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | incanta |
| II plur. | incantāte |
| FUTUR |
| II sing. | incantāto |
| III sing. | incantāto |
| II plur. | incantatōte |
| III plur. | incantanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| incantans, antis |
| FUTUR |
| incantatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| incantāre |
| PARFAIT |
| incantavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | incantatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | incantatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | incantandi |
| Datif: | incantando |
| Accusatif: | ad incantandum |
| Ablatif: | incantando |
| SUPIN |
| incantatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INCANTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|