Déclinaison / Conjugueur latin
incepto - Diathèse active
(incepto, inceptas, inceptavi, inceptāre, inceptatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | incepto |
| II sing. | inceptas |
| III sing. | inceptat |
| I plur. | inceptāmus |
| II plur. | inceptātis |
| III plur. | inceptant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inceptābam |
| II sing. | inceptābas |
| III sing. | inceptābat |
| I plur. | inceptabāmus |
| II plur. | inceptabātis |
| III plur. | inceptābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | inceptābo |
| II sing. | inceptābis |
| III sing. | inceptābit |
| I plur. | inceptabĭmus |
| II plur. | inceptabĭtis |
| III plur. | inceptābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | inceptavi |
| II sing. | inceptavisti |
| III sing. | inceptavit |
| I plur. | inceptavĭmus |
| II plur. | inceptavistis |
| III plur. | inceptavēreunt, inceptavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inceptavĕram |
| II sing. | inceptavĕras |
| III sing. | inceptavĕrat |
| I plur. | inceptaverāmus |
| II plur. | inceptaverātis |
| III plur. | inceptavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | inceptavĕro |
| II sing. | inceptavĕris |
| III sing. | inceptavĕrit |
| I plur. | inceptaverĭmus |
| II plur. | inceptaverĭtis |
| III plur. | inceptavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | inceptem |
| II sing. | inceptes |
| III sing. | inceptet |
| I plur. | inceptēmus |
| II plur. | inceptētis |
| III plur. | inceptent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inceptārem |
| II sing. | inceptāres |
| III sing. | inceptāret |
| I plur. | inceptarēmus |
| II plur. | inceptarētis |
| III plur. | inceptārent |
| PARFAIT |
| I sing. | inceptavĕrim |
| II sing. | inceptavĕris |
| III sing. | inceptavĕrit |
| I plur. | inceptaverĭmus |
| II plur. | inceptaverĭtis |
| III plur. | inceptavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inceptavissem |
| II sing. | inceptavisses |
| III sing. | inceptavisset |
| I plur. | inceptavissēmus |
| II plur. | inceptavissētis |
| III plur. | inceptavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | incepta |
| II plur. | inceptāte |
| FUTUR |
| II sing. | inceptāto |
| III sing. | inceptāto |
| II plur. | inceptatōte |
| III plur. | inceptanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| inceptans, antis |
| FUTUR |
| inceptatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| inceptāre |
| PARFAIT |
| inceptavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | inceptatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | inceptatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | inceptandi |
| Datif: | inceptando |
| Accusatif: | ad inceptandum |
| Ablatif: | inceptando |
| SUPIN |
| inceptatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INCEPTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|