Déclinaison / Conjugueur latin
inclīno - Diathèse active
(inclīno, inclīnas, inclinavi, inclīnāre, inclinatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | inclīno |
| II sing. | inclīnas |
| III sing. | inclīnat |
| I plur. | inclīnāmus |
| II plur. | inclīnātis |
| III plur. | inclīnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inclīnābam |
| II sing. | inclīnābas |
| III sing. | inclīnābat |
| I plur. | inclīnabāmus |
| II plur. | inclīnabātis |
| III plur. | inclīnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | inclīnābo |
| II sing. | inclīnābis |
| III sing. | inclīnābit |
| I plur. | inclīnabĭmus |
| II plur. | inclīnabĭtis |
| III plur. | inclīnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | inclinavi |
| II sing. | inclinavisti |
| III sing. | inclinavit |
| I plur. | inclinavĭmus |
| II plur. | inclinavistis |
| III plur. | inclinavēreunt, inclinavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inclinavĕram |
| II sing. | inclinavĕras |
| III sing. | inclinavĕrat |
| I plur. | inclinaverāmus |
| II plur. | inclinaverātis |
| III plur. | inclinavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | inclinavĕro |
| II sing. | inclinavĕris |
| III sing. | inclinavĕrit |
| I plur. | inclinaverĭmus |
| II plur. | inclinaverĭtis |
| III plur. | inclinavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | inclīnem |
| II sing. | inclīnes |
| III sing. | inclīnet |
| I plur. | inclīnēmus |
| II plur. | inclīnētis |
| III plur. | inclīnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inclīnārem |
| II sing. | inclīnāres |
| III sing. | inclīnāret |
| I plur. | inclīnarēmus |
| II plur. | inclīnarētis |
| III plur. | inclīnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | inclinavĕrim |
| II sing. | inclinavĕris |
| III sing. | inclinavĕrit |
| I plur. | inclinaverĭmus |
| II plur. | inclinaverĭtis |
| III plur. | inclinavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inclinavissem |
| II sing. | inclinavisses |
| III sing. | inclinavisset |
| I plur. | inclinavissēmus |
| II plur. | inclinavissētis |
| III plur. | inclinavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | inclīna |
| II plur. | inclīnāte |
| FUTUR |
| II sing. | inclīnāto |
| III sing. | inclīnāto |
| II plur. | inclīnatōte |
| III plur. | inclīnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| inclīnans, antis |
| FUTUR |
| inclinatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| inclīnāre |
| PARFAIT |
| inclinavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | inclinatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | inclinatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | inclīnandi |
| Datif: | inclīnando |
| Accusatif: | ad inclīnandum |
| Ablatif: | inclīnando |
| SUPIN |
| inclinatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INCLINO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|