Déclinaison / Conjugueur latin
incurro - Diathèse active
(incurro, incurris, incurri, incurrĕre, incursum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | incurro |
| II sing. | incurris |
| III sing. | incurrit |
| I plur. | incurrĭmus |
| II plur. | incurrĭtis |
| III plur. | incurrunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incurrēbam |
| II sing. | incurrēbas |
| III sing. | incurrēbat |
| I plur. | incurrebāmus |
| II plur. | incurrebātis |
| III plur. | incurrēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | incurram |
| II sing. | incurres |
| III sing. | incurret |
| I plur. | incurrēmus |
| II plur. | incurrētis |
| III plur. | incurrent |
| PARFAIT |
| I sing. | incurri o incucurri |
| II sing. | incurristi o incucurristi |
| III sing. | incurrit o incucurrit |
| I plur. | incurrĭmus o incucurrĭmus |
| II plur. | incurristis o incucurristis |
| III plur. | incurrērunt o incucurrērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | incurrĕram o incucurrĕram |
| II sing. | incurrĕras o incucurrĕras |
| III sing. | incurrĕrat o incucurrĕrat |
| I plur. | incurrerāmus o incucurrerāmus |
| II plur. | incurrerātis o incucurrerātis |
| III plur. | incurrĕrant o incucurrĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | incurrĕro o incucurrĕro |
| II sing. | incurrĕris o incucurrĕris |
| III sing. | incurrĕrit o incucurrĕrit |
| I plur. | incurrerĭmus o incucurrerĭmus |
| II plur. | incurrerĭtis o incucurrerĭtis |
| III plur. | incurrĕrint o incucurrĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | incurram |
| II sing. | incurras |
| III sing. | incurrat |
| I plur. | incurrāmus |
| II plur. | incurrātis |
| III plur. | incurrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incurrĕrem |
| II sing. | incurrĕres |
| III sing. | incurrĕret |
| I plur. | incurrerēmus |
| II plur. | incurrerētis |
| III plur. | incurrĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | incurrĕrim o incucurrĕrim |
| II sing. | incurrĕris o incucurrĕris |
| III sing. | incurrĕrit o incucurrĕrit |
| I plur. | incurrerĭmus o incucurrerĭmus |
| II plur. | incurrerĭtis o incucurrerĭtis |
| III plur. | incurrĕrint o incucurrĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | incurrissem o incucurrissem |
| II sing. | incurrisses o incucurrisses |
| III sing. | incurrisset o incucurrisset |
| I plur. | incurrissēmus o incucurrissēmus |
| II plur. | incurrissētis o incucurrissētis |
| III plur. | incurrissent o incucurrissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | incurrĕ |
| II plur. | incurrĭte |
| FUTUR |
| II sing. | incurrĭto |
| III sing. | incurrĭto |
| II plur. | incurritōte |
| III plur. | incurrunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| incurrens, entis |
| FUTUR |
| incursūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| incurrĕre |
| PARFAIT |
| incurrisse o incucurrisse |
| FUTUR |
| Singolare: | incursūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | incursūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | incurrendi |
| Datif: | incurrendo |
| Accusatif: | ad incurrendum |
| Ablatif: | incurrendo |
| SUPIN |
| incursum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INCURRO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|