Déclinaison / Conjugueur latin
indūro - Diathèse active
(indūro, indūras, induravi, indūrāre, induratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | indūro |
| II sing. | indūras |
| III sing. | indūrat |
| I plur. | indūrāmus |
| II plur. | indūrātis |
| III plur. | indūrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | indūrābam |
| II sing. | indūrābas |
| III sing. | indūrābat |
| I plur. | indūrabāmus |
| II plur. | indūrabātis |
| III plur. | indūrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | indūrābo |
| II sing. | indūrābis |
| III sing. | indūrābit |
| I plur. | indūrabĭmus |
| II plur. | indūrabĭtis |
| III plur. | indūrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | induravi |
| II sing. | induravisti |
| III sing. | induravit |
| I plur. | induravĭmus |
| II plur. | induravistis |
| III plur. | induravēreunt, induravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | induravĕram |
| II sing. | induravĕras |
| III sing. | induravĕrat |
| I plur. | induraverāmus |
| II plur. | induraverātis |
| III plur. | induravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | induravĕro |
| II sing. | induravĕris |
| III sing. | induravĕrit |
| I plur. | induraverĭmus |
| II plur. | induraverĭtis |
| III plur. | induravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | indūrem |
| II sing. | indūres |
| III sing. | indūret |
| I plur. | indūrēmus |
| II plur. | indūrētis |
| III plur. | indūrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | indūrārem |
| II sing. | indūrāres |
| III sing. | indūrāret |
| I plur. | indūrarēmus |
| II plur. | indūrarētis |
| III plur. | indūrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | induravĕrim |
| II sing. | induravĕris |
| III sing. | induravĕrit |
| I plur. | induraverĭmus |
| II plur. | induraverĭtis |
| III plur. | induravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | induravissem |
| II sing. | induravisses |
| III sing. | induravisset |
| I plur. | induravissēmus |
| II plur. | induravissētis |
| III plur. | induravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | indūra |
| II plur. | indūrāte |
| FUTUR |
| II sing. | indūrāto |
| III sing. | indūrāto |
| II plur. | indūratōte |
| III plur. | indūranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| indūrans, antis |
| FUTUR |
| induratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| indūrāre |
| PARFAIT |
| induravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | induratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | induratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | indūrandi |
| Datif: | indūrando |
| Accusatif: | ad indūrandum |
| Ablatif: | indūrando |
| SUPIN |
| induratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INDURO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|