Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inlutilis |
| Gen. | inlutilis |
| Dat. | inlutili |
| Acc. | inlutilem |
| Abl. | inlutili |
| Voc. | inlutilis |
| PLURIEL |
| Nom. | inlutiles |
| Gen. | inlutilĭum |
| Dat. | inlutilĭbus |
| Acc. | inlutiles |
| Abl. | inlutilĭbus |
| Voc. | inlutiles |
| SINGULIER |
| Nom. | inlutilis |
| Gen. | inlutilis |
| Dat. | inlutili |
| Acc. | inlutilem |
| Abl. | inlutili |
| Voc. | inlutilis |
| PLURIEL |
| Nom. | inlutiles |
| Gen. | inlutilĭum |
| Dat. | inlutilĭbus |
| Acc. | inlutiles |
| Abl. | inlutilĭbus |
| Voc. | inlutiles |
| SINGULIER |
| Nom. | inlutile |
| Gen. | inlutilis |
| Dat. | inlutili |
| Acc. | inlutile |
| Abl. | inlutili |
| Voc. | inlutile |
| PLURIEL |
| Nom. | inlutilĭa |
| Gen. | inlutilĭum |
| Dat. | inlutilĭbus |
| Acc. | inlutilĭa |
| Abl. | inlutilĭbus | |