Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inmeritus |
| Gen. | inmeriti |
| Dat. | inmerito |
| Acc. | inmeritum |
| Abl. | inmerito |
| Voc. | inmerite |
| PLURIEL |
| Nom. | inmeriti |
| Gen. | inmeritōrum |
| Dat. | inmeritis |
| Acc. | inmeritos |
| Abl. | inmeritis |
| Voc. | inmeriti |
| SINGULIER |
| Nom. | inmerită |
| Gen. | inmeritae |
| Dat. | inmeritae |
| Acc. | inmeritam |
| Abl. | inmeritā |
| Voc. | inmerită |
| PLURIEL |
| Nom. | inmeritae |
| Gen. | inmeritārum |
| Dat. | inmeritis |
| Acc. | inmeritas |
| Abl. | inmeritis |
| Voc. | inmeritae |
| SINGULIER |
| Nom. | inmeritum |
| Gen. | inmeriti |
| Dat. | inmerito |
| Acc. | inmeritum |
| Abl. | inmerito |
| Voc. | inmeritum |
| PLURIEL |
| Nom. | inmerita |
| Gen. | inmeritōrum |
| Dat. | inmeritis |
| Acc. | inmerita |
| Abl. | inmeritis | |