Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inmitis |
| Gen. | inmitis |
| Dat. | inmiti |
| Acc. | inmitem |
| Abl. | inmiti |
| Voc. | inmitis |
| PLURIEL |
| Nom. | inmites |
| Gen. | inmitĭum |
| Dat. | inmitĭbus |
| Acc. | inmites |
| Abl. | inmitĭbus |
| Voc. | inmites |
| SINGULIER |
| Nom. | inmitis |
| Gen. | inmitis |
| Dat. | inmiti |
| Acc. | inmitem |
| Abl. | inmiti |
| Voc. | inmitis |
| PLURIEL |
| Nom. | inmites |
| Gen. | inmitĭum |
| Dat. | inmitĭbus |
| Acc. | inmites |
| Abl. | inmitĭbus |
| Voc. | inmites |
| SINGULIER |
| Nom. | inmite |
| Gen. | inmitis |
| Dat. | inmiti |
| Acc. | inmite |
| Abl. | inmiti |
| Voc. | inmite |
| PLURIEL |
| Nom. | inmitĭa |
| Gen. | inmitĭum |
| Dat. | inmitĭbus |
| Acc. | inmitĭa |
| Abl. | inmitĭbus | |