Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | ĭnŏpīnans |
| Gen. | inopinantis |
| Dat. | inopinanti |
| Acc. | inopinantem |
| Abl. | inopinanti |
| Voc. | ĭnŏpīnans |
| PLURIEL |
| Nom. | inopinantes |
| Gen. | inopinantĭum |
| Dat. | inopinantĭbus |
| Acc. | inopinantes |
| Abl. | inopinantĭbus |
| Voc. | inopinantes |
| SINGULIER |
| Nom. | ĭnŏpīnans |
| Gen. | inopinantis |
| Dat. | inopinanti |
| Acc. | inopinantem |
| Abl. | inopinanti |
| Voc. | ĭnŏpīnans |
| PLURIEL |
| Nom. | inopinantes |
| Gen. | inopinantĭum |
| Dat. | inopinantĭbus |
| Acc. | inopinantes |
| Abl. | inopinantĭbus |
| Voc. | inopinantes |
| SINGULIER |
| Nom. | ĭnŏpīnans |
| Gen. | inopinantis |
| Dat. | inopinanti |
| Acc. | ĭnŏpīnans |
| Abl. | inopinanti |
| Voc. | ĭnŏpīnans |
| PLURIEL |
| Nom. | inopinantĭa |
| Gen. | inopinantĭum |
| Dat. | inopinantĭbus |
| Acc. | inopinantĭa |
| Abl. | inopinantĭbus | |