Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inspĕrans |
| Gen. | insperantis |
| Dat. | insperanti |
| Acc. | insperantem |
| Abl. | insperanti |
| Voc. | inspĕrans |
| PLURIEL |
| Nom. | insperantes |
| Gen. | insperantĭum |
| Dat. | insperantĭbus |
| Acc. | insperantes |
| Abl. | insperantĭbus |
| Voc. | insperantes |
| SINGULIER |
| Nom. | inspĕrans |
| Gen. | insperantis |
| Dat. | insperanti |
| Acc. | insperantem |
| Abl. | insperanti |
| Voc. | inspĕrans |
| PLURIEL |
| Nom. | insperantes |
| Gen. | insperantĭum |
| Dat. | insperantĭbus |
| Acc. | insperantes |
| Abl. | insperantĭbus |
| Voc. | insperantes |
| SINGULIER |
| Nom. | inspĕrans |
| Gen. | insperantis |
| Dat. | insperanti |
| Acc. | inspĕrans |
| Abl. | insperanti |
| Voc. | inspĕrans |
| PLURIEL |
| Nom. | insperantĭa |
| Gen. | insperantĭum |
| Dat. | insperantĭbus |
| Acc. | insperantĭa |
| Abl. | insperantĭbus | |