Déclinaison / Conjugueur latin
insulto - Diathèse active
(insulto, insultas, insultavi, insultāre, insultatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | insulto |
| II sing. | insultas |
| III sing. | insultat |
| I plur. | insultāmus |
| II plur. | insultātis |
| III plur. | insultant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | insultābam |
| II sing. | insultābas |
| III sing. | insultābat |
| I plur. | insultabāmus |
| II plur. | insultabātis |
| III plur. | insultābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | insultābo |
| II sing. | insultābis |
| III sing. | insultābit |
| I plur. | insultabĭmus |
| II plur. | insultabĭtis |
| III plur. | insultābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | insultavi |
| II sing. | insultavisti |
| III sing. | insultavit |
| I plur. | insultavĭmus |
| II plur. | insultavistis |
| III plur. | insultavēreunt, insultavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | insultavĕram |
| II sing. | insultavĕras |
| III sing. | insultavĕrat |
| I plur. | insultaverāmus |
| II plur. | insultaverātis |
| III plur. | insultavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | insultavĕro |
| II sing. | insultavĕris |
| III sing. | insultavĕrit |
| I plur. | insultaverĭmus |
| II plur. | insultaverĭtis |
| III plur. | insultavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | insultem |
| II sing. | insultes |
| III sing. | insultet |
| I plur. | insultēmus |
| II plur. | insultētis |
| III plur. | insultent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | insultārem |
| II sing. | insultāres |
| III sing. | insultāret |
| I plur. | insultarēmus |
| II plur. | insultarētis |
| III plur. | insultārent |
| PARFAIT |
| I sing. | insultavĕrim |
| II sing. | insultavĕris |
| III sing. | insultavĕrit |
| I plur. | insultaverĭmus |
| II plur. | insultaverĭtis |
| III plur. | insultavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | insultavissem |
| II sing. | insultavisses |
| III sing. | insultavisset |
| I plur. | insultavissēmus |
| II plur. | insultavissētis |
| III plur. | insultavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | insulta |
| II plur. | insultāte |
| FUTUR |
| II sing. | insultāto |
| III sing. | insultāto |
| II plur. | insultatōte |
| III plur. | insultanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| insultans, antis |
| FUTUR |
| insultatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| insultāre |
| PARFAIT |
| insultavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | insultatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | insultatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | insultandi |
| Datif: | insultando |
| Accusatif: | ad insultandum |
| Ablatif: | insultando |
| SUPIN |
| insultatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INSULTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|