Déclinaison / Conjugueur latin
intercĭpĭo - Diathèse active
(intercĭpĭo, intercĭpis, intercepi, intercĭpĕre, interceptum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intercĭpĭo |
| II sing. | intercĭpis |
| III sing. | intercĭpit |
| I plur. | intercĭpīmus |
| II plur. | intercĭpītis |
| III plur. | intercĭpiunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intercĭpiēbam |
| II sing. | intercĭpiēbas |
| III sing. | intercĭpiēbat |
| I plur. | intercĭpiebāmus |
| II plur. | intercĭpiebātis |
| III plur. | intercĭpiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intercĭpĭam |
| II sing. | intercĭpĭes |
| III sing. | intercĭpĭet |
| I plur. | intercĭpiēmus |
| II plur. | intercĭpiētis |
| III plur. | intercĭpĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | intercepi |
| II sing. | intercepisti |
| III sing. | intercepit |
| I plur. | intercepĭmus |
| II plur. | intercepistis |
| III plur. | intercepērunt, intercepēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intercepĕram |
| II sing. | intercepĕras |
| III sing. | intercepĕrat |
| I plur. | interceperāmus |
| II plur. | interceperātis |
| III plur. | intercepĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intercepĕro |
| II sing. | intercepĕris |
| III sing. | intercepĕrit |
| I plur. | interceperĭmus |
| II plur. | interceperĭtis |
| III plur. | intercepĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | intercĭpĭam |
| II sing. | intercĭpĭas |
| III sing. | intercĭpĭat |
| I plur. | intercĭpiāmus |
| II plur. | intercĭpiātis |
| III plur. | intercĭpĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intercĭpĕrem |
| II sing. | intercĭpĕres |
| III sing. | intercĭpĕret |
| I plur. | intercĭperēmus |
| II plur. | intercĭperētis |
| III plur. | intercĭpĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | intercepĕrim |
| II sing. | intercepĕris |
| III sing. | intercepĕrit |
| I plur. | interceperĭmus |
| II plur. | interceperĭtis |
| III plur. | intercepĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intercepissem |
| II sing. | intercepisses |
| III sing. | intercepisset |
| I plur. | intercepissēmus |
| II plur. | intercepissētis |
| III plur. | intercepissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intercĭpe |
| II plur. | intercĭpĭte |
| FUTUR |
| II sing. | intercĭpĭto |
| III sing. | intercĭpĭto |
| II plur. | intercĭpitōte |
| III plur. | intercĭpiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| intercĭpiens, ientis |
| FUTUR |
| interceptūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| intercĭpĕre |
| PARFAIT |
| intercepisse |
| FUTUR |
| Singolare: | interceptūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | interceptūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | intercĭpiendi |
| Datif: | intercĭpiendo |
| Accusatif: | ad intercĭpiendum |
| Ablatif: | intercĭpiendo |
| SUPIN |
| interceptum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTERCIPIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|