Déclinaison / Conjugueur latin
interfŭgĭo - Diathèse active
(interfŭgĭo, interfŭgis, interfŭgĕre, interfugi)
verbe intransitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | interfŭgĭo |
| II sing. | interfŭgis |
| III sing. | interfŭgit |
| I plur. | interfŭgīmus |
| II plur. | interfŭgītis |
| III plur. | interfŭgĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | interfŭgiēbam |
| II sing. | interfŭgiēbas |
| III sing. | interfŭgiēbat |
| I plur. | interfŭgiebāmus |
| II plur. | interfŭgiebātis |
| III plur. | interfŭgiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | interfŭgĭam |
| II sing. | interfŭgĭes |
| III sing. | interfŭgĭet |
| I plur. | interfŭgiēmus |
| II plur. | interfŭgiētis |
| III plur. | interfŭgĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | interfugi |
| II sing. | interfugisti |
| III sing. | interfugit |
| I plur. | interfugĭmus |
| II plur. | interfugistis |
| III plur. | interfugērunt, interfugēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | interfugĕram |
| II sing. | interfugĕras |
| III sing. | interfugĕrat |
| I plur. | interfugerāmus |
| II plur. | interfugerātis |
| III plur. | interfugĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | interfugĕro |
| II sing. | interfugĕris |
| III sing. | interfugĕrit |
| I plur. | interfugerĭmus |
| II plur. | interfugerĭtis |
| III plur. | interfugĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | interfŭgĭam |
| II sing. | interfŭgĭas |
| III sing. | interfŭgĭat |
| I plur. | interfŭgiāmus |
| II plur. | interfŭgiātis |
| III plur. | interfŭgĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | interfŭgĕrem |
| II sing. | interfŭgĕres |
| III sing. | interfŭgĕret |
| I plur. | interfŭgerēmus |
| II plur. | interfŭgerētis |
| III plur. | interfŭgĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | interfugĕrim |
| II sing. | interfugĕris |
| III sing. | interfugĕrit |
| I plur. | interfugerĭmus |
| II plur. | interfugerĭtis |
| III plur. | interfugĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | interfugissem |
| II sing. | interfugisses |
| III sing. | interfugisset |
| I plur. | interfugissēmus |
| II plur. | interfugissētis |
| III plur. | interfugissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | interfŭge |
| II plur. | interfŭgĭte |
| FUTUR |
| II sing. | interfŭgĭto |
| III sing. | interfŭgĭto |
| II plur. | interfŭgitōte |
| III plur. | interfŭgiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| interfŭgiens, ientis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| interfŭgĕre |
| PARFAIT |
| interfugisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | interfŭgiendi |
| Datif: | interfŭgiendo |
| Accusatif: | ad interfŭgiendum |
| Ablatif: | interfŭgiendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTERFUGIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|