Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | invinius |
| Gen. | invinii |
| Dat. | invinio |
| Acc. | invinium |
| Abl. | invinio |
| Voc. | invinie |
| PLURIEL |
| Nom. | invinii |
| Gen. | inviniōrum |
| Dat. | inviniis |
| Acc. | invinios |
| Abl. | inviniis |
| Voc. | invinii |
| SINGULIER |
| Nom. | inviniă |
| Gen. | inviniae |
| Dat. | inviniae |
| Acc. | inviniam |
| Abl. | inviniā |
| Voc. | inviniă |
| PLURIEL |
| Nom. | inviniae |
| Gen. | inviniārum |
| Dat. | inviniis |
| Acc. | invinias |
| Abl. | inviniis |
| Voc. | inviniae |
| SINGULIER |
| Nom. | invinium |
| Gen. | invinii |
| Dat. | invinio |
| Acc. | invinium |
| Abl. | invinio |
| Voc. | invinium |
| PLURIEL |
| Nom. | invinia |
| Gen. | inviniōrum |
| Dat. | inviniis |
| Acc. | invinia |
| Abl. | inviniis | |