Déclinaison / Conjugueur latin
lătĭto - Diathèse active
(lătĭto, lătĭtas, latitavi, lătĭtāre, latitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | lătĭto |
| II sing. | lătĭtas |
| III sing. | lătĭtat |
| I plur. | lătĭtāmus |
| II plur. | lătĭtātis |
| III plur. | lătĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | lătĭtābam |
| II sing. | lătĭtābas |
| III sing. | lătĭtābat |
| I plur. | lătĭtabāmus |
| II plur. | lătĭtabātis |
| III plur. | lătĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | lătĭtābo |
| II sing. | lătĭtābis |
| III sing. | lătĭtābit |
| I plur. | lătĭtabĭmus |
| II plur. | lătĭtabĭtis |
| III plur. | lătĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | latitavi |
| II sing. | latitavisti |
| III sing. | latitavit |
| I plur. | latitavĭmus |
| II plur. | latitavistis |
| III plur. | latitavēreunt, latitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | latitavĕram |
| II sing. | latitavĕras |
| III sing. | latitavĕrat |
| I plur. | latitaverāmus |
| II plur. | latitaverātis |
| III plur. | latitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | latitavĕro |
| II sing. | latitavĕris |
| III sing. | latitavĕrit |
| I plur. | latitaverĭmus |
| II plur. | latitaverĭtis |
| III plur. | latitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | lătĭtem |
| II sing. | lătĭtes |
| III sing. | lătĭtet |
| I plur. | lătĭtēmus |
| II plur. | lătĭtētis |
| III plur. | lătĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | lătĭtārem |
| II sing. | lătĭtāres |
| III sing. | lătĭtāret |
| I plur. | lătĭtarēmus |
| II plur. | lătĭtarētis |
| III plur. | lătĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | latitavĕrim |
| II sing. | latitavĕris |
| III sing. | latitavĕrit |
| I plur. | latitaverĭmus |
| II plur. | latitaverĭtis |
| III plur. | latitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | latitavissem |
| II sing. | latitavisses |
| III sing. | latitavisset |
| I plur. | latitavissēmus |
| II plur. | latitavissētis |
| III plur. | latitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | lătĭta |
| II plur. | lătĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | lătĭtāto |
| III sing. | lătĭtāto |
| II plur. | lătĭtatōte |
| III plur. | lătĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| lătĭtans, antis |
| FUTUR |
| latitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| lătĭtāre |
| PARFAIT |
| latitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | latitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | latitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | lătĭtandi |
| Datif: | lătĭtando |
| Accusatif: | ad lătĭtandum |
| Ablatif: | lătĭtando |
| SUPIN |
| latitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:LATITO200}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|