Déclinaison / Conjugueur latin
lŏquĭtor - Diathèse active
(lŏquĭtor, lŏquĭtāris, lŏquĭtāri, loquitatus, loquitatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | lŏquĭtor |
| II sing. | lŏquĭtāris, lŏquĭtāre |
| III sing. | lŏquĭtātur |
| I plur. | lŏquĭtāmur |
| II plur. | lŏquĭtamĭni |
| III plur. | lŏquĭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | lŏquĭtābar |
| II sing. | lŏquĭtabāris, lŏquĭtabāre |
| III sing. | lŏquĭtabātur |
| I plur. | lŏquĭtabāmus |
| II plur. | lŏquĭtabamĭni |
| III plur. | lŏquĭtantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | lŏquĭtābor |
| II sing. | lŏquĭtabĕris, lŏquĭtabĕre |
| III sing. | lŏquĭtabĭtur |
| I plur. | lŏquĭtabĭmur |
| II plur. | lŏquĭtabimĭni |
| III plur. | lŏquĭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | loquitatus, –a, –um sum |
| II sing. | loquitatus, –a, –um es |
| III sing. | loquitatus, –a, –um est |
| I plur. | loquitati, –ae, –a sumus |
| II plur. | loquitati, –ae, –a estis |
| III plur. | loquitati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | loquitatus, –a, –um eram |
| II sing. | loquitatus, –a, –um eras |
| III sing. | loquitatus, –a, –um erat |
| I plur. | loquitati, –ae, –a eramus |
| II plur. | loquitati, –ae, –a eratis |
| III plur. | loquitati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | loquitatus, –a, –um ero |
| II sing. | loquitatus, –a, –um eris |
| III sing. | loquitatus, –a, –um erit |
| I plur. | loquitati, –ae, –a erimus |
| II plur. | loquitati, –ae, –a eritis |
| III plur. | loquitati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | lŏquĭter |
| II sing. | lŏquĭtēris, lŏquĭtēre |
| III sing. | lŏquĭtētur |
| I plur. | lŏquĭtēmur |
| II plur. | lŏquĭtemĭni |
| III plur. | lŏquĭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | lŏquĭtārer |
| II sing. | lŏquĭtarēris, lŏquĭtarēre |
| III sing. | lŏquĭtarētur |
| I plur. | lŏquĭtāremur |
| II plur. | lŏquĭtaremĭni |
| III plur. | lŏquĭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | loquitatus, –a, –um sim |
| II sing. | loquitatus, –a, –um sis |
| III sing. | loquitatus, –a, –um sit |
| I plur. | loquitati, –ae, –a simus |
| II plur. | loquitati, –ae, –a sitis |
| III plur. | loquitati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | loquitatus, –a, –um essem |
| II sing. | loquitatus, –a, –um esses |
| III sing. | loquitatus, –a, –um esset |
| I plur. | loquitati, –ae, –a essemus |
| II plur. | loquitati, –ae, –a essetis |
| III plur. | loquitati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | lŏquĭtāre |
| II plur. | lŏquĭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | lŏquĭtātor |
| III sing. | lŏquĭtātor |
| II plur. | – |
| III plur. | lŏquĭtantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| lŏquĭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | loquitatus, –a, –um esse |
| Plurale: | loquitati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | loquitatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | loquitatūros, –as, –a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| lŏquĭtans, –antis |
| FUTUR |
| loquitatūrūs, –a, –ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | loquitatum |
| Passivo: | – |
| GERUNDIF |
| Génitif: | lŏquĭtandi |
| Datif: | lŏquĭtando |
| Accusatif: | lŏquĭtandum |
| Ablatif: | lŏquĭtando |
| |
| GERUNDIVO |
| – |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:LOQUITOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
