Déclinaison / Conjugueur latin
marmŏror - Diathèse passive
(marmŏro, marmŏras, marmoravi, marmŏrāre, marmoratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | marmŏror |
| II sing. | marmŏrāris, marmŏrāre |
| III sing. | marmŏrātur |
| I plur. | marmŏrāmur |
| II plur. | marmŏramĭni |
| III plur. | marmŏrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | marmŏrābar |
| II sing. | marmŏrabāris, marmŏrabāre |
| III sing. | marmŏrabātur |
| I plur. | marmŏrabāmur |
| II plur. | marmŏrabamĭni |
| III plur. | marmŏrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | marmŏrābor |
| II sing. | marmŏrabĕris, marmŏrabĕre |
| III sing. | marmŏrabĭtur |
| I plur. | marmŏrabĭmur |
| II plur. | marmŏrabimĭni |
| III plur. | marmŏrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | marmoratus, a, um sum |
| II sing. | marmoratus, a, um es |
| III sing. | marmoratus, a, um est |
| I plur. | marmorati, ae, a sumus |
| II plur. | marmorati, ae, a estis |
| III plur. | marmorati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | marmoratus, a, um eram |
| II sing. | marmoratus, a, um eras |
| III sing. | marmoratus, a, um erat |
| I plur. | marmorati, ae, a eramus |
| II plur. | marmorati, ae, a eratis |
| III plur. | marmorati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | marmoratus, a, um ero |
| II sing. | marmoratus, a, um eris |
| III sing. | marmoratus, a, um erit |
| I plur. | marmorati, ae, a erimus |
| II plur. | marmorati, ae, a eritis |
| III plur. | marmorati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | marmŏrer |
| II sing. | marmŏrēris, marmŏrēre |
| III sing. | marmŏrētur |
| I plur. | marmŏrēmur |
| II plur. | marmŏremĭni |
| III plur. | marmŏrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | marmŏrārer |
| II sing. | marmŏrarēris, marmŏrarēre |
| III sing. | marmŏrarētur |
| I plur. | marmŏrarēmur |
| II plur. | marmŏraremĭni |
| III plur. | marmŏrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | marmoratus, a, um sim |
| II sing. | marmoratus, a, um sis |
| III sing. | marmoratus, a, um sit |
| I plur. | marmorati, ae, a simus |
| II plur. | marmorati, ae, a sitis |
| III plur. | marmorati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | marmoratus, a, um essem |
| II sing. | marmoratus, a, um esses |
| III sing. | marmoratus, a, um esset |
| I plur. | marmorati, ae, a essemus |
| II plur. | marmorati, ae, a essetis |
| III plur. | marmorati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | marmŏrāre |
| II plur. | marmŏramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | marmŏrātor |
| III sing. | marmŏrātor |
| II plur. | |
| III plur. | marmŏrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| marmoratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| marmŏrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | marmoratus, a, um esse |
| Plurale: | marmorati, ae, a esse |
| FUTUR |
| marmoratum esse |
| GERUNDIVO |
| marmŏrandus, a, um | |