Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | mirabilis |
| Gen. | mirabilis |
| Dat. | mirabili |
| Acc. | mirabilem |
| Abl. | mirabili |
| Voc. | mirabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | mirabiles |
| Gen. | mirabilĭum |
| Dat. | mirabilĭbus |
| Acc. | mirabiles |
| Abl. | mirabilĭbus |
| Voc. | mirabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | mirabilis |
| Gen. | mirabilis |
| Dat. | mirabili |
| Acc. | mirabilem |
| Abl. | mirabili |
| Voc. | mirabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | mirabiles |
| Gen. | mirabilĭum |
| Dat. | mirabilĭbus |
| Acc. | mirabiles |
| Abl. | mirabilĭbus |
| Voc. | mirabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | mirabile |
| Gen. | mirabilis |
| Dat. | mirabili |
| Acc. | mirabile |
| Abl. | mirabili |
| Voc. | mirabile |
| PLURIEL |
| Nom. | mirabilĭa |
| Gen. | mirabilĭum |
| Dat. | mirabilĭbus |
| Acc. | mirabilĭa |
| Abl. | mirabilĭbus | |