Déclinaison / Conjugueur latin
nōbĭlĭtor - Diathèse passive
(nōbĭlĭto, nōbĭlĭtas, nobilitavi, nōbĭlĭtāre, nobilitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | nōbĭlĭtor |
| II sing. | nōbĭlĭtāris, nōbĭlĭtāre |
| III sing. | nōbĭlĭtātur |
| I plur. | nōbĭlĭtāmur |
| II plur. | nōbĭlĭtamĭni |
| III plur. | nōbĭlĭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | nōbĭlĭtābar |
| II sing. | nōbĭlĭtabāris, nōbĭlĭtabāre |
| III sing. | nōbĭlĭtabātur |
| I plur. | nōbĭlĭtabāmur |
| II plur. | nōbĭlĭtabamĭni |
| III plur. | nōbĭlĭtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | nōbĭlĭtābor |
| II sing. | nōbĭlĭtabĕris, nōbĭlĭtabĕre |
| III sing. | nōbĭlĭtabĭtur |
| I plur. | nōbĭlĭtabĭmur |
| II plur. | nōbĭlĭtabimĭni |
| III plur. | nōbĭlĭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | nobilitatus, a, um sum |
| II sing. | nobilitatus, a, um es |
| III sing. | nobilitatus, a, um est |
| I plur. | nobilitati, ae, a sumus |
| II plur. | nobilitati, ae, a estis |
| III plur. | nobilitati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | nobilitatus, a, um eram |
| II sing. | nobilitatus, a, um eras |
| III sing. | nobilitatus, a, um erat |
| I plur. | nobilitati, ae, a eramus |
| II plur. | nobilitati, ae, a eratis |
| III plur. | nobilitati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | nobilitatus, a, um ero |
| II sing. | nobilitatus, a, um eris |
| III sing. | nobilitatus, a, um erit |
| I plur. | nobilitati, ae, a erimus |
| II plur. | nobilitati, ae, a eritis |
| III plur. | nobilitati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | nōbĭlĭter |
| II sing. | nōbĭlĭtēris, nōbĭlĭtēre |
| III sing. | nōbĭlĭtētur |
| I plur. | nōbĭlĭtēmur |
| II plur. | nōbĭlĭtemĭni |
| III plur. | nōbĭlĭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | nōbĭlĭtārer |
| II sing. | nōbĭlĭtarēris, nōbĭlĭtarēre |
| III sing. | nōbĭlĭtarētur |
| I plur. | nōbĭlĭtarēmur |
| II plur. | nōbĭlĭtaremĭni |
| III plur. | nōbĭlĭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | nobilitatus, a, um sim |
| II sing. | nobilitatus, a, um sis |
| III sing. | nobilitatus, a, um sit |
| I plur. | nobilitati, ae, a simus |
| II plur. | nobilitati, ae, a sitis |
| III plur. | nobilitati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | nobilitatus, a, um essem |
| II sing. | nobilitatus, a, um esses |
| III sing. | nobilitatus, a, um esset |
| I plur. | nobilitati, ae, a essemus |
| II plur. | nobilitati, ae, a essetis |
| III plur. | nobilitati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | nōbĭlĭtāre |
| II plur. | nōbĭlĭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | nōbĭlĭtātor |
| III sing. | nōbĭlĭtātor |
| II plur. | |
| III plur. | nōbĭlĭtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| nobilitatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| nōbĭlĭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | nobilitatus, a, um esse |
| Plurale: | nobilitati, ae, a esse |
| FUTUR |
| nobilitatum esse |
| GERUNDIVO |
| nōbĭlĭtandus, a, um | |