Déclinaison / Conjugueur latin
ŏberro - Diathèse active
(ŏberro, ŏberras, oberravi, ŏberrāre, oberratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | ŏberro |
| II sing. | ŏberras |
| III sing. | ŏberrat |
| I plur. | ŏberrāmus |
| II plur. | ŏberrātis |
| III plur. | ŏberrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ŏberrābam |
| II sing. | ŏberrābas |
| III sing. | ŏberrābat |
| I plur. | ŏberrabāmus |
| II plur. | ŏberrabātis |
| III plur. | ŏberrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ŏberrābo |
| II sing. | ŏberrābis |
| III sing. | ŏberrābit |
| I plur. | ŏberrabĭmus |
| II plur. | ŏberrabĭtis |
| III plur. | ŏberrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | oberravi |
| II sing. | oberravisti |
| III sing. | oberravit |
| I plur. | oberravĭmus |
| II plur. | oberravistis |
| III plur. | oberravēreunt, oberravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | oberravĕram |
| II sing. | oberravĕras |
| III sing. | oberravĕrat |
| I plur. | oberraverāmus |
| II plur. | oberraverātis |
| III plur. | oberravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | oberravĕro |
| II sing. | oberravĕris |
| III sing. | oberravĕrit |
| I plur. | oberraverĭmus |
| II plur. | oberraverĭtis |
| III plur. | oberravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | ŏberrem |
| II sing. | ŏberres |
| III sing. | ŏberret |
| I plur. | ŏberrēmus |
| II plur. | ŏberrētis |
| III plur. | ŏberrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ŏberrārem |
| II sing. | ŏberrāres |
| III sing. | ŏberrāret |
| I plur. | ŏberrarēmus |
| II plur. | ŏberrarētis |
| III plur. | ŏberrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | oberravĕrim |
| II sing. | oberravĕris |
| III sing. | oberravĕrit |
| I plur. | oberraverĭmus |
| II plur. | oberraverĭtis |
| III plur. | oberravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | oberravissem |
| II sing. | oberravisses |
| III sing. | oberravisset |
| I plur. | oberravissēmus |
| II plur. | oberravissētis |
| III plur. | oberravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ŏberra |
| II plur. | ŏberrāte |
| FUTUR |
| II sing. | ŏberrāto |
| III sing. | ŏberrāto |
| II plur. | ŏberratōte |
| III plur. | ŏberranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ŏberrans, antis |
| FUTUR |
| oberratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| ŏberrāre |
| PARFAIT |
| oberravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | oberratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | oberratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ŏberrandi |
| Datif: | ŏberrando |
| Accusatif: | ad ŏberrandum |
| Ablatif: | ŏberrando |
| SUPIN |
| oberratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBERRO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|