Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | obfulcĭor |
| II sing. | obfulcīris, obfulcīre |
| III sing. | obfulcītur |
| I plur. | obfulcīmur |
| II plur. | obfulcimĭni |
| III plur. | obfulciuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obfulciēbar |
| II sing. | obfulciebāris, obfulciebāre |
| III sing. | obfulciebātur |
| I plur. | obfulciebāmur |
| II plur. | obfulciebamĭni |
| III plur. | obfulciebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obfulcĭar |
| II sing. | obfulciēris, obfulciēre |
| III sing. | obfulciētur |
| I plur. | obfulciēmur |
| II plur. | obfulciemĭni |
| III plur. | obfulcientur |
| PARFAIT |
| I sing. | obfultus, a, um sum |
| II sing. | obfultus, a, um es |
| III sing. | obfultus, a, um est |
| I plur. | obfulti, ae, a sumus |
| II plur. | obfulti, ae, a estis |
| III plur. | obfulti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obfultus, a, um eram |
| II sing. | obfultus, a, um eras |
| III sing. | obfultus, a, um erat |
| I plur. | obfulti, ae, a eramus |
| II plur. | obfulti, ae, a eratis |
| III plur. | obfulti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obfultus, a, um ero |
| II sing. | obfultus, a, um eris |
| III sing. | obfultus, a, um erit |
| I plur. | obfulti, ae, a erimus |
| II plur. | obfulti, ae, a eritis |
| III plur. | obfulti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obfulcĭar |
| II sing. | obfulciāris, obfulciāre |
| III sing. | obfulciātur |
| I plur. | obfulciāmur |
| II plur. | obfulciamĭni |
| III plur. | obfulciantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obfulcīrer |
| II sing. | obfulcirēris, obfulcirēre |
| III sing. | obfulcirētur |
| I plur. | obfulcirēmur |
| II plur. | obfulcirēmini |
| III plur. | obfulcirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obfultus, a, um sim |
| II sing. | obfultus, a, um sis |
| III sing. | obfultus, a, um sit |
| I plur. | obfulti, ae, a simus |
| II plur. | obfulti, ae, a sitis |
| III plur. | obfulti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obfultus, a, um essem |
| II sing. | obfultus, a, um esses |
| III sing. | obfultus, a, um esset |
| I plur. | obfulti, ae, a essemus |
| II plur. | obfulti, ae, a essetis |
| III plur. | obfulti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obfulcīre |
| II plur. | obfulcimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obfulcītor |
| III sing. | obfulcītor |
| II plur. | |
| III plur. | obfulciuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obfultus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obfulcīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obfultus, a, um esse |
| Plurale: | obfulti, ae, a esse |
| FUTUR |
| obfultum esse |
| GERUNDIVO |
| obfulciendus, a, um |
| SUPIN |
| obfultu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBFULCIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|