Déclinaison / Conjugueur latin
obluctor - Diathèse active
(obluctor, obluctāris, obluctāri, obluctatus, obluctatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | obluctor |
| II sing. | obluctāris, obluctāre |
| III sing. | obluctātur |
| I plur. | obluctāmur |
| II plur. | obluctamĭni |
| III plur. | obluctantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obluctābar |
| II sing. | obluctabāris, obluctabāre |
| III sing. | obluctabātur |
| I plur. | obluctabāmus |
| II plur. | obluctabamĭni |
| III plur. | obluctantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obluctābor |
| II sing. | obluctabĕris, obluctabĕre |
| III sing. | obluctabĭtur |
| I plur. | obluctabĭmur |
| II plur. | obluctabimĭni |
| III plur. | obluctabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obluctatus, a, um sum |
| II sing. | obluctatus, a, um es |
| III sing. | obluctatus, a, um est |
| I plur. | obluctati, ae, a sumus |
| II plur. | obluctati, ae, a estis |
| III plur. | obluctati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obluctatus, a, um eram |
| II sing. | obluctatus, a, um eras |
| III sing. | obluctatus, a, um erat |
| I plur. | obluctati, ae, a eramus |
| II plur. | obluctati, ae, a eratis |
| III plur. | obluctati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obluctatus, a, um ero |
| II sing. | obluctatus, a, um eris |
| III sing. | obluctatus, a, um erit |
| I plur. | obluctati, ae, a erimus |
| II plur. | obluctati, ae, a eritis |
| III plur. | obluctati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | oblucter |
| II sing. | obluctēris, obluctēre |
| III sing. | obluctētur |
| I plur. | obluctēmur |
| II plur. | obluctemĭni |
| III plur. | obluctentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obluctārer |
| II sing. | obluctarēris, obluctarēre |
| III sing. | obluctarētur |
| I plur. | obluctāremur |
| II plur. | obluctaremĭni |
| III plur. | obluctarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obluctatus, a, um sim |
| II sing. | obluctatus, a, um sis |
| III sing. | obluctatus, a, um sit |
| I plur. | obluctati, ae, a simus |
| II plur. | obluctati, ae, a sitis |
| III plur. | obluctati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obluctatus, a, um essem |
| II sing. | obluctatus, a, um esses |
| III sing. | obluctatus, a, um esset |
| I plur. | obluctati, ae, a essemus |
| II plur. | obluctati, ae, a essetis |
| III plur. | obluctati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obluctāre |
| II plur. | obluctamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obluctātor |
| III sing. | obluctātor |
| II plur. | |
| III plur. | obluctantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obluctāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obluctatus, a, um esse |
| Plurale: | obluctati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | obluctatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obluctatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obluctans, antis |
| FUTUR |
| obluctatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | obluctatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obluctandi |
| Datif: | obluctando |
| Accusatif: | obluctandum |
| Ablatif: | obluctando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |