Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | occĭno |
| II sing. | occĭnis |
| III sing. | occĭnit |
| I plur. | occĭnĭmus |
| II plur. | occĭnĭtis |
| III plur. | occĭnunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | occĭnēbam |
| II sing. | occĭnēbas |
| III sing. | occĭnēbat |
| I plur. | occĭnebāmus |
| II plur. | occĭnebātis |
| III plur. | occĭnēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | occĭnam |
| II sing. | occĭnes |
| III sing. | occĭnet |
| I plur. | occĭnēmus |
| II plur. | occĭnētis |
| III plur. | occĭnent |
| PARFAIT |
| I sing. | occecini o occinui |
| II sing. | occecinisti o occinuisti |
| III sing. | occecinit o occinuit |
| I plur. | occecinĭmus o occinuĭmus |
| II plur. | occecinistis o occinuistis |
| III plur. | occecinērunt o occinuērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | occecinĕram o occinuĕram |
| II sing. | occecinĕras o occinuĕras |
| III sing. | occecinĕrat o occinuĕrat |
| I plur. | occecinerāmus o occinuerāmus |
| II plur. | occecinerātis o occinuerātis |
| III plur. | occecinĕrant o occinuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | occecinĕro o occinuĕro |
| II sing. | occecinĕris o occinuĕris |
| III sing. | occecinĕrit o occinuĕrit |
| I plur. | occecinerĭmus o occinuerĭmus |
| II plur. | occecinerĭtis o occinuerĭtis |
| III plur. | occecinĕrint o occinuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | occĭnam |
| II sing. | occĭnas |
| III sing. | occĭnat |
| I plur. | occĭnāmus |
| II plur. | occĭnātis |
| III plur. | occĭnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | occĭnĕrem |
| II sing. | occĭnĕres |
| III sing. | occĭnĕret |
| I plur. | occĭnerēmus |
| II plur. | occĭnerētis |
| III plur. | occĭnĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | occecinĕrim o occinuĕrim |
| II sing. | occecinĕris o occinuĕris |
| III sing. | occecinĕrit o occinuĕrit |
| I plur. | occecinerĭmus o occinuerĭmus |
| II plur. | occecinerĭtis o occinuerĭtis |
| III plur. | occecinĕrint o occinuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | occecinissem o occinuissem |
| II sing. | occecinisses o occinuisses |
| III sing. | occecinisset o occinuisset |
| I plur. | occecinissēmus o occinuissēmus |
| II plur. | occecinissētis o occinuissētis |
| III plur. | occecinissent o occinuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | occĭnĕ |
| II plur. | occĭnĭte |
| FUTUR |
| II sing. | occĭnĭto |
| III sing. | occĭnĭto |
| II plur. | occĭnitōte |
| III plur. | occĭnunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| occĭnens, entis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| occĭnĕre |
| PARFAIT |
| occecinisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | occĭnendi |
| Datif: | occĭnendo |
| Accusatif: | ad occĭnendum |
| Ablatif: | occĭnendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OCCINO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|