Déclinaison / Conjugueur latin
ŏpercŭlor - Diathèse passive
(ŏpercŭlo, ŏpercŭlas, operculavi, ŏpercŭlāre, operculatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | ŏpercŭlor |
| II sing. | ŏpercŭlāris, ŏpercŭlāre |
| III sing. | ŏpercŭlātur |
| I plur. | ŏpercŭlāmur |
| II plur. | ŏpercŭlamĭni |
| III plur. | ŏpercŭlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ŏpercŭlābar |
| II sing. | ŏpercŭlabāris, ŏpercŭlabāre |
| III sing. | ŏpercŭlabātur |
| I plur. | ŏpercŭlabāmur |
| II plur. | ŏpercŭlabamĭni |
| III plur. | ŏpercŭlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ŏpercŭlābor |
| II sing. | ŏpercŭlabĕris, ŏpercŭlabĕre |
| III sing. | ŏpercŭlabĭtur |
| I plur. | ŏpercŭlabĭmur |
| II plur. | ŏpercŭlabimĭni |
| III plur. | ŏpercŭlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | operculatus, a, um sum |
| II sing. | operculatus, a, um es |
| III sing. | operculatus, a, um est |
| I plur. | operculati, ae, a sumus |
| II plur. | operculati, ae, a estis |
| III plur. | operculati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | operculatus, a, um eram |
| II sing. | operculatus, a, um eras |
| III sing. | operculatus, a, um erat |
| I plur. | operculati, ae, a eramus |
| II plur. | operculati, ae, a eratis |
| III plur. | operculati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | operculatus, a, um ero |
| II sing. | operculatus, a, um eris |
| III sing. | operculatus, a, um erit |
| I plur. | operculati, ae, a erimus |
| II plur. | operculati, ae, a eritis |
| III plur. | operculati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | ŏpercŭler |
| II sing. | ŏpercŭlēris, ŏpercŭlēre |
| III sing. | ŏpercŭlētur |
| I plur. | ŏpercŭlēmur |
| II plur. | ŏpercŭlemĭni |
| III plur. | ŏpercŭlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ŏpercŭlārer |
| II sing. | ŏpercŭlarēris, ŏpercŭlarēre |
| III sing. | ŏpercŭlarētur |
| I plur. | ŏpercŭlarēmur |
| II plur. | ŏpercŭlaremĭni |
| III plur. | ŏpercŭlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | operculatus, a, um sim |
| II sing. | operculatus, a, um sis |
| III sing. | operculatus, a, um sit |
| I plur. | operculati, ae, a simus |
| II plur. | operculati, ae, a sitis |
| III plur. | operculati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | operculatus, a, um essem |
| II sing. | operculatus, a, um esses |
| III sing. | operculatus, a, um esset |
| I plur. | operculati, ae, a essemus |
| II plur. | operculati, ae, a essetis |
| III plur. | operculati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ŏpercŭlāre |
| II plur. | ŏpercŭlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ŏpercŭlātor |
| III sing. | ŏpercŭlātor |
| II plur. | |
| III plur. | ŏpercŭlantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| operculatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ŏpercŭlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | operculatus, a, um esse |
| Plurale: | operculati, ae, a esse |
| FUTUR |
| operculatum esse |
| GERUNDIVO |
| ŏpercŭlandus, a, um | |