Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | perdīvĕs |
| Gen. | perdivitis |
| Dat. | perdiviti |
| Acc. | perdivitem |
| Abl. | perdiviti |
| Voc. | perdīvĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | perdivites |
| Gen. | perdivitĭum |
| Dat. | perdivitĭbus |
| Acc. | perdivites |
| Abl. | perdivitĭbus |
| Voc. | perdivites |
| SINGULIER |
| Nom. | perdīvĕs |
| Gen. | perdivitis |
| Dat. | perdiviti |
| Acc. | perdivitem |
| Abl. | perdiviti |
| Voc. | perdīvĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | perdivites |
| Gen. | perdivitĭum |
| Dat. | perdivitĭbus |
| Acc. | perdivites |
| Abl. | perdivitĭbus |
| Voc. | perdivites |
| SINGULIER |
| Nom. | perdīvĕs |
| Gen. | perdivitis |
| Dat. | perdiviti |
| Acc. | perdīvĕs |
| Abl. | perdiviti |
| Voc. | perdīvĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | perdivitĭa |
| Gen. | perdivitĭum |
| Dat. | perdivitĭbus |
| Acc. | perdivitĭa |
| Abl. | perdivitĭbus | |