Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | pĕrēlĕgans |
| Gen. | perelegantis |
| Dat. | pereleganti |
| Acc. | perelegantem |
| Abl. | pereleganti |
| Voc. | pĕrēlĕgans |
| PLURIEL |
| Nom. | perelegantes |
| Gen. | perelegantĭum |
| Dat. | perelegantĭbus |
| Acc. | perelegantes |
| Abl. | perelegantĭbus |
| Voc. | perelegantes |
| SINGULIER |
| Nom. | pĕrēlĕgans |
| Gen. | perelegantis |
| Dat. | pereleganti |
| Acc. | perelegantem |
| Abl. | pereleganti |
| Voc. | pĕrēlĕgans |
| PLURIEL |
| Nom. | perelegantes |
| Gen. | perelegantĭum |
| Dat. | perelegantĭbus |
| Acc. | perelegantes |
| Abl. | perelegantĭbus |
| Voc. | perelegantes |
| SINGULIER |
| Nom. | pĕrēlĕgans |
| Gen. | perelegantis |
| Dat. | pereleganti |
| Acc. | pĕrēlĕgans |
| Abl. | pereleganti |
| Voc. | pĕrēlĕgans |
| PLURIEL |
| Nom. | perelegantĭa |
| Gen. | perelegantĭum |
| Dat. | perelegantĭbus |
| Acc. | perelegantĭa |
| Abl. | perelegantĭbus | |