Déclinaison / Conjugueur latin
praecĭpĭo - Diathèse active
(praecĭpĭo, praecĭpis, praecepi, praecĭpĕre, praeceptum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecĭpĭo |
| II sing. | praecĭpis |
| III sing. | praecĭpit |
| I plur. | praecĭpīmus |
| II plur. | praecĭpītis |
| III plur. | praecĭpiunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecĭpiēbam |
| II sing. | praecĭpiēbas |
| III sing. | praecĭpiēbat |
| I plur. | praecĭpiebāmus |
| II plur. | praecĭpiebātis |
| III plur. | praecĭpiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecĭpĭam |
| II sing. | praecĭpĭes |
| III sing. | praecĭpĭet |
| I plur. | praecĭpiēmus |
| II plur. | praecĭpiētis |
| III plur. | praecĭpĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecepi |
| II sing. | praecepisti |
| III sing. | praecepit |
| I plur. | praecepĭmus |
| II plur. | praecepistis |
| III plur. | praecepērunt, praecepēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecepĕram |
| II sing. | praecepĕras |
| III sing. | praecepĕrat |
| I plur. | praeceperāmus |
| II plur. | praeceperātis |
| III plur. | praecepĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecepĕro |
| II sing. | praecepĕris |
| III sing. | praecepĕrit |
| I plur. | praeceperĭmus |
| II plur. | praeceperĭtis |
| III plur. | praecepĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecĭpĭam |
| II sing. | praecĭpĭas |
| III sing. | praecĭpĭat |
| I plur. | praecĭpiāmus |
| II plur. | praecĭpiātis |
| III plur. | praecĭpĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecĭpĕrem |
| II sing. | praecĭpĕres |
| III sing. | praecĭpĕret |
| I plur. | praecĭperēmus |
| II plur. | praecĭperētis |
| III plur. | praecĭpĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecepĕrim |
| II sing. | praecepĕris |
| III sing. | praecepĕrit |
| I plur. | praeceperĭmus |
| II plur. | praeceperĭtis |
| III plur. | praecepĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecepissem |
| II sing. | praecepisses |
| III sing. | praecepisset |
| I plur. | praecepissēmus |
| II plur. | praecepissētis |
| III plur. | praecepissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecĭpe |
| II plur. | praecĭpĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praecĭpĭto |
| III sing. | praecĭpĭto |
| II plur. | praecĭpitōte |
| III plur. | praecĭpiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecĭpiens, –ientis |
| FUTUR |
| praeceptūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecĭpĕre |
| PARFAIT |
| praecepisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praeceptūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praeceptūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecĭpiendi |
| Datif: | praecĭpiendo |
| Accusatif: | ad praecĭpiendum |
| Ablatif: | praecĭpiendo |
| SUPIN |
| praeceptum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECIPIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
