Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | praedicativus |
| Gen. | praedicativi |
| Dat. | praedicativo |
| Acc. | praedicativum |
| Abl. | praedicativo |
| Voc. | praedicative |
| PLURIEL |
| Nom. | praedicativi |
| Gen. | praedicativōrum |
| Dat. | praedicativis |
| Acc. | praedicativos |
| Abl. | praedicativis |
| Voc. | praedicativi |
| SINGULIER |
| Nom. | praedicativă |
| Gen. | praedicativae |
| Dat. | praedicativae |
| Acc. | praedicativam |
| Abl. | praedicativā |
| Voc. | praedicativă |
| PLURIEL |
| Nom. | praedicativae |
| Gen. | praedicativārum |
| Dat. | praedicativis |
| Acc. | praedicativas |
| Abl. | praedicativis |
| Voc. | praedicativae |
| SINGULIER |
| Nom. | praedicativum |
| Gen. | praedicativi |
| Dat. | praedicativo |
| Acc. | praedicativum |
| Abl. | praedicativo |
| Voc. | praedicativum |
| PLURIEL |
| Nom. | praedicativa |
| Gen. | praedicativōrum |
| Dat. | praedicativis |
| Acc. | praedicativa |
| Abl. | praedicativis | |