Déclinaison / Conjugueur latin
praefestīnor - Diathèse passive
(praefestīno, praefestīnas, praefestinavi, praefestīnāre, praefestinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praefestīnor |
| II sing. | praefestīnāris, praefestīnāre |
| III sing. | praefestīnātur |
| I plur. | praefestīnāmur |
| II plur. | praefestīnamĭni |
| III plur. | praefestīnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praefestīnābar |
| II sing. | praefestīnabāris, praefestīnabāre |
| III sing. | praefestīnabātur |
| I plur. | praefestīnabāmur |
| II plur. | praefestīnabamĭni |
| III plur. | praefestīnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praefestīnābor |
| II sing. | praefestīnabĕris, praefestīnabĕre |
| III sing. | praefestīnabĭtur |
| I plur. | praefestīnabĭmur |
| II plur. | praefestīnabimĭni |
| III plur. | praefestīnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | praefestinatus, a, um sum |
| II sing. | praefestinatus, a, um es |
| III sing. | praefestinatus, a, um est |
| I plur. | praefestinati, ae, a sumus |
| II plur. | praefestinati, ae, a estis |
| III plur. | praefestinati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praefestinatus, a, um eram |
| II sing. | praefestinatus, a, um eras |
| III sing. | praefestinatus, a, um erat |
| I plur. | praefestinati, ae, a eramus |
| II plur. | praefestinati, ae, a eratis |
| III plur. | praefestinati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praefestinatus, a, um ero |
| II sing. | praefestinatus, a, um eris |
| III sing. | praefestinatus, a, um erit |
| I plur. | praefestinati, ae, a erimus |
| II plur. | praefestinati, ae, a eritis |
| III plur. | praefestinati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | praefestīner |
| II sing. | praefestīnēris, praefestīnēre |
| III sing. | praefestīnētur |
| I plur. | praefestīnēmur |
| II plur. | praefestīnemĭni |
| III plur. | praefestīnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praefestīnārer |
| II sing. | praefestīnarēris, praefestīnarēre |
| III sing. | praefestīnarētur |
| I plur. | praefestīnarēmur |
| II plur. | praefestīnaremĭni |
| III plur. | praefestīnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praefestinatus, a, um sim |
| II sing. | praefestinatus, a, um sis |
| III sing. | praefestinatus, a, um sit |
| I plur. | praefestinati, ae, a simus |
| II plur. | praefestinati, ae, a sitis |
| III plur. | praefestinati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praefestinatus, a, um essem |
| II sing. | praefestinatus, a, um esses |
| III sing. | praefestinatus, a, um esset |
| I plur. | praefestinati, ae, a essemus |
| II plur. | praefestinati, ae, a essetis |
| III plur. | praefestinati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praefestīnāre |
| II plur. | praefestīnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | praefestīnātor |
| III sing. | praefestīnātor |
| II plur. | |
| III plur. | praefestīnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| praefestinatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| praefestīnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | praefestinatus, a, um esse |
| Plurale: | praefestinati, ae, a esse |
| FUTUR |
| praefestinatum esse |
| GERUNDIVO |
| praefestīnandus, a, um | |