Déclinaison / Conjugueur latin
praelĕgo - Diathèse active
(praelĕgo, praelĕgis, praelegi, praelĕgĕre, praelectum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praelĕgo |
| II sing. | praelĕgis |
| III sing. | praelĕgit |
| I plur. | praelĕgĭmus |
| II plur. | praelĕgĭtis |
| III plur. | praelĕgunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praelĕgēbam |
| II sing. | praelĕgēbas |
| III sing. | praelĕgēbat |
| I plur. | praelĕgebāmus |
| II plur. | praelĕgebātis |
| III plur. | praelĕgēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praelĕgam |
| II sing. | praelĕges |
| III sing. | praelĕget |
| I plur. | praelĕgēmus |
| II plur. | praelĕgētis |
| III plur. | praelĕgent |
| PARFAIT |
| I sing. | praelegi |
| II sing. | praelegisti |
| III sing. | praelegit |
| I plur. | praelegĭmus |
| II plur. | praelegistis |
| III plur. | praelegērunt, praelegēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praelegĕram |
| II sing. | praelegĕras |
| III sing. | praelegĕrat |
| I plur. | praelegerāmus |
| II plur. | praelegerātis |
| III plur. | praelegĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praelegĕro |
| II sing. | praelegĕris |
| III sing. | praelegĕrit |
| I plur. | praelegerĭmus |
| II plur. | praelegerĭtis |
| III plur. | praelegĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praelĕgam |
| II sing. | praelĕgas |
| III sing. | praelĕgat |
| I plur. | praelĕgāmus |
| II plur. | praelĕgātis |
| III plur. | praelĕgant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praelĕgĕrem |
| II sing. | praelĕgĕres |
| III sing. | praelĕgĕret |
| I plur. | praelĕgerēmus |
| II plur. | praelĕgerētis |
| III plur. | praelĕgĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praelegĕrim |
| II sing. | praelegĕris |
| III sing. | praelegĕrit |
| I plur. | praelegerĭmus |
| II plur. | praelegerĭtis |
| III plur. | praelegĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praelegissem |
| II sing. | praelegisses |
| III sing. | praelegisset |
| I plur. | praelegissēmus |
| II plur. | praelegissētis |
| III plur. | praelegissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praelĕgĕ |
| II plur. | praelĕgĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praelĕgĭto |
| III sing. | praelĕgĭto |
| II plur. | praelĕgitōte |
| III plur. | praelĕgunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praelĕgens, entis |
| FUTUR |
| praelectūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praelĕgĕre |
| PARFAIT |
| praelegisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praelectūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | praelectūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praelĕgendi |
| Datif: | praelĕgendo |
| Accusatif: | ad praelĕgendum |
| Ablatif: | praelĕgendo |
| SUPIN |
| praelectum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAELEGO200}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|