Déclinaison / Conjugueur latin
praemŏnĕor - Diathèse passive
(praemŏnĕo, praemŏnes, praemonui, praemŏnēre, praemonitum)
verbe transitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praemŏnĕor |
| II sing. | praemŏnēris, praemŏnēre |
| III sing. | praemŏnētur |
| I plur. | praemŏnēmur |
| II plur. | praemŏnemĭni |
| III plur. | praemŏnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praemŏnēbar |
| II sing. | praemŏnebāris |
| III sing. | praemŏnebātur |
| I plur. | praemŏnebāmur |
| II plur. | praemŏnebamĭni |
| III plur. | praemŏnebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praemŏnēbor |
| II sing. | praemŏnebĕris, praemŏnebĕre |
| III sing. | praemŏnebĭtur |
| I plur. | praemŏnebĭmur |
| II plur. | praemŏnebimĭni |
| III plur. | praemŏnebuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | praemonitus, a, um sum |
| II sing. | praemonitus, a, um es |
| III sing. | praemonitus, a, um est |
| I plur. | praemoniti, ae, a sumus |
| II plur. | praemoniti, ae, a estis |
| III plur. | praemoniti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praemonitus, a, um eram |
| II sing. | praemonitus, a, um eras |
| III sing. | praemonitus, a, um erat |
| I plur. | praemoniti, ae, a eramus |
| II plur. | praemoniti, ae, a eratis |
| III plur. | praemoniti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praemonitus, a, um ero |
| II sing. | praemonitus, a, um eris |
| III sing. | praemonitus, a, um erit |
| I plur. | praemoniti, ae, a erimus |
| II plur. | praemoniti, ae, a eritis |
| III plur. | praemoniti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | praemŏnĕar |
| II sing. | praemŏneāris, praemŏneāre |
| III sing. | praemŏneātur |
| I plur. | praemŏneāmur |
| II plur. | praemŏneamĭni |
| III plur. | praemŏneantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praemŏnērer |
| II sing. | praemŏnerēris, praemŏnerēre |
| III sing. | praemŏnerētur |
| I plur. | praemŏnerēmur |
| II plur. | praemŏneremĭni |
| III plur. | praemŏnerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | praemonitus, a, um sim |
| II sing. | praemonitus, a, um sis |
| III sing. | praemonitus, a, um sit |
| I plur. | praemoniti, ae, a simus |
| II plur. | praemoniti, ae, a sitis |
| III plur. | praemoniti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praemonitus, a, um essem |
| II sing. | praemonitus, a, um esses |
| III sing. | praemonitus, a, um esset |
| I plur. | praemoniti, ae, a essemus |
| II plur. | praemoniti, ae, a essetis |
| III plur. | praemoniti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praemŏnēre |
| II plur. | praemŏnemĭni |
| FUTUR |
| II sing. | praemŏnētor |
| III sing. | praemŏnētor |
| II plur. | |
| III plur. | praemŏnentor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| praemonitus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| praemŏnēri |
| PARFAIT |
| Singolare: | praemonitus, a, um esse |
| Plurale: | praemoniti, ae, a esse |
| FUTUR |
| praemonitum esse |
| GERUNDIVO |
| praemŏnendus, a, um |
| SUPIN |
| praemonitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEMONEOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|