Déclinaison / Conjugueur latin
prōcūro - Diathèse active
(prōcūro, prōcūras, procuravi, prōcūrāre, procuratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | prōcūro |
| II sing. | prōcūras |
| III sing. | prōcūrat |
| I plur. | prōcūrāmus |
| II plur. | prōcūrātis |
| III plur. | prōcūrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōcūrābam |
| II sing. | prōcūrābas |
| III sing. | prōcūrābat |
| I plur. | prōcūrabāmus |
| II plur. | prōcūrabātis |
| III plur. | prōcūrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | prōcūrābo |
| II sing. | prōcūrābis |
| III sing. | prōcūrābit |
| I plur. | prōcūrabĭmus |
| II plur. | prōcūrabĭtis |
| III plur. | prōcūrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | procuravi |
| II sing. | procuravisti |
| III sing. | procuravit |
| I plur. | procuravĭmus |
| II plur. | procuravistis |
| III plur. | procuravēreunt, procuravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | procuravĕram |
| II sing. | procuravĕras |
| III sing. | procuravĕrat |
| I plur. | procuraverāmus |
| II plur. | procuraverātis |
| III plur. | procuravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | procuravĕro |
| II sing. | procuravĕris |
| III sing. | procuravĕrit |
| I plur. | procuraverĭmus |
| II plur. | procuraverĭtis |
| III plur. | procuravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | prōcūrem |
| II sing. | prōcūres |
| III sing. | prōcūret |
| I plur. | prōcūrēmus |
| II plur. | prōcūrētis |
| III plur. | prōcūrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōcūrārem |
| II sing. | prōcūrāres |
| III sing. | prōcūrāret |
| I plur. | prōcūrarēmus |
| II plur. | prōcūrarētis |
| III plur. | prōcūrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | procuravĕrim |
| II sing. | procuravĕris |
| III sing. | procuravĕrit |
| I plur. | procuraverĭmus |
| II plur. | procuraverĭtis |
| III plur. | procuravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | procuravissem |
| II sing. | procuravisses |
| III sing. | procuravisset |
| I plur. | procuravissēmus |
| II plur. | procuravissētis |
| III plur. | procuravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | prōcūra |
| II plur. | prōcūrāte |
| FUTUR |
| II sing. | prōcūrāto |
| III sing. | prōcūrāto |
| II plur. | prōcūratōte |
| III plur. | prōcūranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| prōcūrans, antis |
| FUTUR |
| procuratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| prōcūrāre |
| PARFAIT |
| procuravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | procuratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | procuratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | prōcūrandi |
| Datif: | prōcūrando |
| Accusatif: | ad prōcūrandum |
| Ablatif: | prōcūrando |
| SUPIN |
| procuratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PROCURO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|