Déclinaison / Conjugueur latin
rĕcōgĭtor - Diathèse passive
(rĕcōgĭto, rĕcōgĭtas, recogitavi, rĕcōgĭtāre, recogitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | rĕcōgĭtor |
| II sing. | rĕcōgĭtāris, rĕcōgĭtāre |
| III sing. | rĕcōgĭtātur |
| I plur. | rĕcōgĭtāmur |
| II plur. | rĕcōgĭtamĭni |
| III plur. | rĕcōgĭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rĕcōgĭtābar |
| II sing. | rĕcōgĭtabāris, rĕcōgĭtabāre |
| III sing. | rĕcōgĭtabātur |
| I plur. | rĕcōgĭtabāmur |
| II plur. | rĕcōgĭtabamĭni |
| III plur. | rĕcōgĭtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | rĕcōgĭtābor |
| II sing. | rĕcōgĭtabĕris, rĕcōgĭtabĕre |
| III sing. | rĕcōgĭtabĭtur |
| I plur. | rĕcōgĭtabĭmur |
| II plur. | rĕcōgĭtabimĭni |
| III plur. | rĕcōgĭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | recogitatus, a, um sum |
| II sing. | recogitatus, a, um es |
| III sing. | recogitatus, a, um est |
| I plur. | recogitati, ae, a sumus |
| II plur. | recogitati, ae, a estis |
| III plur. | recogitati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | recogitatus, a, um eram |
| II sing. | recogitatus, a, um eras |
| III sing. | recogitatus, a, um erat |
| I plur. | recogitati, ae, a eramus |
| II plur. | recogitati, ae, a eratis |
| III plur. | recogitati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | recogitatus, a, um ero |
| II sing. | recogitatus, a, um eris |
| III sing. | recogitatus, a, um erit |
| I plur. | recogitati, ae, a erimus |
| II plur. | recogitati, ae, a eritis |
| III plur. | recogitati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | rĕcōgĭter |
| II sing. | rĕcōgĭtēris, rĕcōgĭtēre |
| III sing. | rĕcōgĭtētur |
| I plur. | rĕcōgĭtēmur |
| II plur. | rĕcōgĭtemĭni |
| III plur. | rĕcōgĭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rĕcōgĭtārer |
| II sing. | rĕcōgĭtarēris, rĕcōgĭtarēre |
| III sing. | rĕcōgĭtarētur |
| I plur. | rĕcōgĭtarēmur |
| II plur. | rĕcōgĭtaremĭni |
| III plur. | rĕcōgĭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | recogitatus, a, um sim |
| II sing. | recogitatus, a, um sis |
| III sing. | recogitatus, a, um sit |
| I plur. | recogitati, ae, a simus |
| II plur. | recogitati, ae, a sitis |
| III plur. | recogitati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | recogitatus, a, um essem |
| II sing. | recogitatus, a, um esses |
| III sing. | recogitatus, a, um esset |
| I plur. | recogitati, ae, a essemus |
| II plur. | recogitati, ae, a essetis |
| III plur. | recogitati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | rĕcōgĭtāre |
| II plur. | rĕcōgĭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | rĕcōgĭtātor |
| III sing. | rĕcōgĭtātor |
| II plur. | |
| III plur. | rĕcōgĭtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| recogitatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| rĕcōgĭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | recogitatus, a, um esse |
| Plurale: | recogitati, ae, a esse |
| FUTUR |
| recogitatum esse |
| GERUNDIVO |
| rĕcōgĭtandus, a, um |
| SUPIN |
| recogitatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:RECOGITOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|