Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | sexpertitus |
| Gen. | sexpertiti |
| Dat. | sexpertito |
| Acc. | sexpertitum |
| Abl. | sexpertito |
| Voc. | sexpertite |
| PLURIEL |
| Nom. | sexpertiti |
| Gen. | sexpertitōrum |
| Dat. | sexpertitis |
| Acc. | sexpertitos |
| Abl. | sexpertitis |
| Voc. | sexpertiti |
| SINGULIER |
| Nom. | sexpertită |
| Gen. | sexpertitae |
| Dat. | sexpertitae |
| Acc. | sexpertitam |
| Abl. | sexpertitā |
| Voc. | sexpertită |
| PLURIEL |
| Nom. | sexpertitae |
| Gen. | sexpertitārum |
| Dat. | sexpertitis |
| Acc. | sexpertitas |
| Abl. | sexpertitis |
| Voc. | sexpertitae |
| SINGULIER |
| Nom. | sexpertitum |
| Gen. | sexpertiti |
| Dat. | sexpertito |
| Acc. | sexpertitum |
| Abl. | sexpertito |
| Voc. | sexpertitum |
| PLURIEL |
| Nom. | sexpertita |
| Gen. | sexpertitōrum |
| Dat. | sexpertitis |
| Acc. | sexpertita |
| Abl. | sexpertitis | |