Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | solutilis |
| Gen. | solutilis |
| Dat. | solutili |
| Acc. | solutilem |
| Abl. | solutili |
| Voc. | solutilis |
| PLURIEL |
| Nom. | solutiles |
| Gen. | solutilĭum |
| Dat. | solutilĭbus |
| Acc. | solutiles |
| Abl. | solutilĭbus |
| Voc. | solutiles |
| SINGULIER |
| Nom. | solutilis |
| Gen. | solutilis |
| Dat. | solutili |
| Acc. | solutilem |
| Abl. | solutili |
| Voc. | solutilis |
| PLURIEL |
| Nom. | solutiles |
| Gen. | solutilĭum |
| Dat. | solutilĭbus |
| Acc. | solutiles |
| Abl. | solutilĭbus |
| Voc. | solutiles |
| SINGULIER |
| Nom. | solutile |
| Gen. | solutilis |
| Dat. | solutili |
| Acc. | solutile |
| Abl. | solutili |
| Voc. | solutile |
| PLURIEL |
| Nom. | solutilĭa |
| Gen. | solutilĭum |
| Dat. | solutilĭbus |
| Acc. | solutilĭa |
| Abl. | solutilĭbus | |