Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | sospĕs |
| Gen. | sospitis |
| Dat. | sospiti |
| Acc. | sospitem |
| Abl. | sospite |
| Voc. | sospĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | sospites |
| Gen. | sospitum |
| Dat. | sospitĭbus |
| Acc. | sospites |
| Abl. | sospitĭbus |
| Voc. | sospites |
| SINGULIER |
| Nom. | sospĕs |
| Gen. | sospitis |
| Dat. | sospiti |
| Acc. | sospitem |
| Abl. | sospite |
| Voc. | sospĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | sospites |
| Gen. | sospitum |
| Dat. | sospitĭbus |
| Acc. | sospites |
| Abl. | sospitĭbus |
| Voc. | sospites |
| SINGULIER |
| Nom. | sospĕs |
| Gen. | sospitis |
| Dat. | sospiti |
| Acc. | sospĕs |
| Abl. | sospite |
| Voc. | sospĕs |
| PLURIEL |
| Nom. | sospitĭa |
| Gen. | sospitum |
| Dat. | sospitĭbus |
| Acc. | sospitĭa |
| Abl. | sospitĭbus | |