Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | spontalis |
| Gen. | spontalis |
| Dat. | spontali |
| Acc. | spontalem |
| Abl. | spontali |
| Voc. | spontalis |
| PLURIEL |
| Nom. | spontales |
| Gen. | spontalĭum |
| Dat. | spontalĭbus |
| Acc. | spontales |
| Abl. | spontalĭbus |
| Voc. | spontales |
| SINGULIER |
| Nom. | spontalis |
| Gen. | spontalis |
| Dat. | spontali |
| Acc. | spontalem |
| Abl. | spontali |
| Voc. | spontalis |
| PLURIEL |
| Nom. | spontales |
| Gen. | spontalĭum |
| Dat. | spontalĭbus |
| Acc. | spontales |
| Abl. | spontalĭbus |
| Voc. | spontales |
| SINGULIER |
| Nom. | spontale |
| Gen. | spontalis |
| Dat. | spontali |
| Acc. | spontale |
| Abl. | spontali |
| Voc. | spontale |
| PLURIEL |
| Nom. | spontalĭa |
| Gen. | spontalĭum |
| Dat. | spontalĭbus |
| Acc. | spontalĭa |
| Abl. | spontalĭbus | |